Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
Λένε ότι στα δύσκολα βλέπουμε τον πραγματικό Ελληνα.
Σίγουρα πάντως μια κρίση τόσο θεμελιακή και πολυδιάστατη, αν αυτή που μας ταλανίζει, προσδίδει στο δημόσιο λόγο μας μια απόχρωση μανιχαϊκής πλειοδοσίας. Η οποία, αν και ιδιάζον χαρακτηριστικό του, σήμερα έχει απογειωθεί. Ζούμε στη χρυσή εποχή της δημαγωγίας. Θα αποπειραθώ λοιπόν, με τη διευκρίνιση ότι το συγκεκριμένο άθλημα διαθέτει και αριστερή και δεξιά εκδοχή, να συνοψίσω τα βασικά χαρακτηριστικά της πρώτης, δηλαδή να συντάξω το δεκάλογο του καλού (αριστερού) δημαγωγού.
Ο,τι μας δυσαρεστεί, μας πονάει ή απλώς δεν μας συμφέρει είναι άδικο. Μολονότι κανείς δεν θα τολμούσε να το πει ανοιχτά, το εν λόγω «σχήμα διανοίας» θεωρείται αυτονόητο και λειτουργεί ως ιδρυτικό ιδεολόγημα της εγχώριας δημαγωγίας. Και για να προλάβω ενδεχόμενη ένσταση, παραδέχομαι ότι πολύ συχνά κάτι που μας πονάει είναι όντως άδικο, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι είναι άδικο επειδή μας πονάει.
Ο δημαγωγός δεν αρνείται ότι κι εμείς κάναμε λάθη. Πιστεύει όμως ότι τα λάθη μας δεν έχουν συνέπειες αν τα παραδεχθούμε. Αρα εκείνοι που μας αδικούν είναι μόνο οι πλούσιοι, οι ξένοι και γενικά όσοι συστηματικά επιβουλεύονται τον περιούσιο ελληνικό λαό.
Ο δημαγωγός μάς διαβεβαιώνει ότι τα δύσκολα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι κυβερνώντες ήταν διατεθειμένοι να επιδείξουν το πνεύμα της αντίστασης που -ως γνωστόν- χαρακτηρίζει διαχρονικά τους Ελληνες και το οποίο ο δημαγωγός ενσαρκώνει. Με άλλα λόγια, αν χτυπούσαν τη γροθιά στο τραπέζι, οι έμφοβοι ξένοι θα εξακολουθούσαν να μας δανείζουν αφειδώς και η ζωή στην Ελλάδα θα συνεχιζόταν κανονικά.
Από τη στιγμή που ή έννοια της αντίστασης απέκτησε οντολογικές ιδιότητες ως ουσία του Ελληνισμού και της αριστεροσύνης, όποιος μάχεται έχει δίκιο. Ακόμα κι εκείνοι που διορίστηκαν παράνομα από τη Ν.Δ. ή απολαμβάνουν προνόμια που τους παραχώρησε η χούντα.
Ο δημαγωγός δεν κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για συγκεκριμένα προβλήματα. Απορρίπτει όμως κάθε μέτρο που πονάει το «λαό», χωρίς να αισθανθεί την παραμικρή υποχρέωση να σκεφτεί ποια θα ήταν η συνέπεια αυτής της αντιστασιακής απραξίας, και παραβλέποντας έτσι το μάλλον σίγουρο ενδεχόμενο την επόμενη φορά να κληθούμε να λάβουμε ακόμα πιο επώδυνα μέτρα (βλέπε Ασφαλιστικό).
Ο δημαγωγός ορθά ισχυρίζεται ότι το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο πρέπει να ανατραπεί, αλλά αρνείται να παραδεχθεί ότι μέχρι να συμβεί αυτό ορισμένες αρχές, όπως η δημοσιονομική λιτότητα και η ανταγωνιστικότητα, θα συνεχίζουν να καθορίζουν τι είναι εφικτό και τι ανέφικτο, προδιαγράφοντας τις επιλογές ακόμα και όσων θέλουν να το ανατρέψουν.
Σύμφωνα με το δημαγωγό όμως, όποιοι καλούνται να πάρουν αποφάσεις σήμερα υπό την πίεση των περιστάσεων αναγνωρίζοντας αυτή την αναπότρεπτη δυσκολία, είναι σαν να αποδέχονται το σύστημα, το οποίο, ως διά μαγείας, μια μέρα θα καταρρεύσει.
Γι' αυτό ο δημαγωγός τούς καταδικάζει εκ του ασφαλούς εφ' όσον ο ίδιος δεν υποχρεούται να πάρει καμιά απόφαση. Επιπλέον, δεν διατρέχει τον κίνδυνο να δυσαρεστήσει τον κόσμο επειδή οι επιλογές του (π.χ. η πρόταση Τσίπρα να δημιουργηθούν 100.000 νέες θέσεις εργασίας στο Δημόσιο) δεν θα εφαμοστούν ποτέ και συνεπώς ουδέποτε θα του ζητηθούν ευθύνες.
Δηλαδή για το δημαγωγό όλα είναι απλά και εύκολα. Και το μόνο εμπόδιο στο δρόμο μας, η έλλειψη αγωνιστικότητας την οποία ο ίδιος ενσαρκώνει.
Τέλος, ο δημαγωγός καλλιεργεί συστηματικά την εικόνα του μπροστάρη που τα λέει έξω από τα δόντια και δεν φοβάται τίποτα. Στην ουσία όμως το μόνο που κάνει είναι να λέει αυτά που οι πολλοί θέλουν να ακούσουν.
Ο κ. Γιαννουλόπουλος θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Και επειδή η κατάσταση στην χώρα είναι για κλάματα, τα όσα γράφει και υπερασπίζεται ο Γιαννουλόπουλος είναι για γέλια και για κλάματα. Για την παραδοξολογική ανοησιολογία του εν λόγω κυρίου έχω μιλήσει σε άλλη παρέμβασή μου (Δείτε στο μπλογκ μου το θέμα : «Ο Γιώργος Γιαννουλόπουλος, το πελατειακό κράτος, ως ... αιτία της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας και η έκπτωση της ελληνικής πνευματικής ελίτ και ειδικότερα της "ανανεωτικής" αριστερής διανόησης» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/07/giorgos-giannoulopoulos.html , όπου σαφέστατα περιγράφεται η τρικυμία εν κρανίω που διακατέχει την σκέψη του ανδρός). Φυσικά, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται σε μια τέτοια πνευματική κατάσταση, που η πάροδος του χρόνου ουδόλως τον βοήθησε στο να μπορέσει να δει το ουσιώδες, καίριο και θανατηφόρο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία και να προσδιορίσει τις προτεραιότητες και τις αρμόζουσες λύσεις, που μόνον συμβατικές δεν μπορεί να είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ξαναγράψει ότι η ενσωμάτωση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα και η μετατροπή της οξείας δημοσιονομικής κρίσης, που αντιμετώπισε η χώρα το 2009, σε κρίση δανεισμού το 2010, με την έλευση της τρόϊκας και την υπογραφή του κατοχικού Μνημονίου από την κυβέρνηση των σύγχρονων Quislings, έχει οδηγήσει την ελληνική πολιτικοοικονομική και πνευματική ελίτ σε μια κατάσταση άφατου πανικού και στην επικράτηση του αποπροσανατολιστικού φαινομένου vertigo, λόγω του γεγονότος ότι, κυριολεκτικά, έχει χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων (προϊόν της σύγχρονης Κατοχής της χώρας από τους εκπροσώπους των δανειστών), με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει το επαύριον - το τι τέξεται η επιούσα. Και φυσικά, δικαίως ανησυχεί, αφού όλα τα (κακά, αλλά και τα χείριστα) σενάρια να είναι ανοικτά.
Η περίπτωση του κ. Γιαννουλόπουλου είναι χαρακτηριστική του παραπάνω φαινομένου vertigo, που έχει πλήξει την δύσμοιρη ελίτ του τόπου, η οποία παγιδεύτηκε από την ηλίθια και καταστροφική στρατηγική επιλογή της να εντάξει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και έτσι να οδηγήσει την χώρα στον αθόρυβο, αλλά συνάμα και σίγουρο δρόμο προς την χρεωκοπία, η οποία ήλθε και έπιασε στασίδι από τον περασμένο Απρίλιο, όταν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές "αγορές", έκλεισαν την στρόφιγγα της ομαλής ροής των πιστώσεων προς το ελληνικό δημόσιο.
Και φυσικά, η χρεωκοπία της χώρας (που είναι προϊόν του γεγονότος ότι, με την κατάργηση της δραχμής και την υιοθέτηση του ευρώ, το μέχρι τότε - δηλαδή το 2001 - κατά 86% εσωτερικό χρέος της χώρας, το οποίο ήταν εκφρασμένο σε δραχμές, μετατράπηκε σε καθ' ολοκληρίαν εξωτερικό χρέος, αφού εκφράστηκε σε ευρώ, το οποίο, όμως, αν και είναι το νόμισμα της χώρας, δεν το ελέγχει και δεν το εκδίδει η χώρα μας, αλλά η χρηματοπιστωτική γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης - και μέσα αυτών η γερμανική πολιτική και τραπεζική ελίτ -, γεγονός που το καθιστά, κατ' ουσίαν, ένα ξένο και μάλιστα σκληρό νόμισμα) δεν πρόκειται να λήξει σύντομα. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι τέτοιο και με τέτοια δομή, που δεν μπορεί να με συμβατικές λύσεις.
Ό,τι και να γίνει τα 345 δισ. € του ελληνικού δημόσιου χρέους (τόσο ήταν τον Σεπτέμβριο τουυ 2010, έναντι 303 δισ. € τΗΝ 1/1/2010), όχι μόνο δεν μπορούν να αποπληρωθούν, αλλά ούτε, έστω και στοιχειωδώς, να εξυπηρετηθούν σε προσωρινή βάση. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όσες περικοπές και να γίνουν στις δημόσιες δαπάνες, ακόμα και αν αυτές περικοπούν στο μισό, ή ακόμα και αν εξαφανισθούν, το χρέος του ελληνικού δημοσίου δεν μπορεί να ξεπληρωθεί, ή να εξυπηρετηθεί - εκτός εάν η ελληνική κοινωνία αποφασίσει να δουλεύει για δεκαετίες, με πρωταρχικό στόχο να ξεπληρώσει το χρέος αυτό.
(Για το ελληνικό δημόσιο χρέος και την δυσοίωνη προοπτική του μπορείτε να δείτε, ανάμεσα στα άλλα, το κατατοπιστικό θέμα στο μπλογκ μου, με τίτλο : "Ό,τι και να συμβεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, το ελληνικό δημόσιο χρέος των 345 δισ. € δεν μπορεί να αποπληρωθεί. (Η χρησιμότητα των κινημάτων "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ") http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/02/345-den-plirono.html , όπως επίσης και το, επίσης, κατατοπιστικό θέμα : "Γιατί η Γερμανία θα υποχρεωθεί να πληρώσει για τις χώρες της ευρωζωνικής περιφέρειας, αν θελει να σώσει το ευρώ. (Οι μεταβιβαστικές πληρωμές από τις χώρες με πραγματική υποτίμηση, προς τις χώρες με πραγματική ανατίμηση, μέσα σε μια νομισματική ένωση)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/01/germania-kai-metavivastikes-pliromes.html ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι λύσεις που μπορούν να υπάρξουν είναι (όσο η Ε.Κ.Τ. - ή όποιος άλλος - δεν κόβει χρήμα και όσο δεν το δίδει στα κράτη της ευρωζώνης) μόνον αντισυμβατικές και ως εκ τούτου ριζοσπαστικές και έχουν να κάνουν με μια πειρατική κιβδήληση του ευρωνομίσματος, ή με την κήρυξη στάσης πληρωμών (κάτι που έπρεπε να έχει γίνει από τον περυσινό Απρίλιο - Μάϊο).
Αλλά ο κ. Γιαννουλόπουλος (και ο κάθε κ. Γιαννουλόπουλος, θυμάμαι τους γραφικούς κονδυλοφόρους των πιο δουλικών τμημάτων της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, δηλαδή τον Πάσχο Μανδραβέλη και τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, οι οποίοι, έχοντας αναλάβει την εργολαβία της διαφήμισης του καταστροφικού έργου ισοπέδωσης της ελληνικής οικονομίας, το οποίο διεκπεραιώνουν ο ευήθης ΓΑΠ και η τρόϊκα, μας έλεγαν ότι, με την εφαρμογή των προβλέψεων του Μνημονίου τον Απρίλιο του 2011 η Ελλάδα θα επιστρέψει στις αγορές για δανεισμό, αναπαράγοντας τους βλακώδεις σχεδιασμούς του επιτελείου της Μέρκελ και παρουσιάζοντάς τους ως ... σοφίες) ζει στον δικό του κόσμο, πιστεύοντας ότι για όλα φταίει ο ... δημαγωγός (Τσίπρας) και όχι η δωσιλογική κυβέρνηση, που έχει ρίξει τον τόπο στην χειρότερη, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περιπέτεια, από την οποία, με βάση την εφαρμοζόμενη πολιτική της, δεν υπάρχει διαφυγή, παρά μόνο ένα συνεχές βούλιαγμα στην κινούμενη άμμο μιας διαρκούς και επ' αόριστον χρεωκοπίας.
Οι "εκπλήξεις", που περιμένουν τον κ. Γιαννουλόπουλο, από τις επερχόμενες εξελίξεις θα είναι μεγάλες (και δυστυχώς ολέθριες για τον τόπο και τον πληθυσμό του), όσο συνεχίζεται αυτή η καταστροφική πορεία, στην οποία έχει εισέλθει η χώρα, μετά την έλευση των εκπροσώπων των συμφερόντων των δανειστών της χώρας, στους οποίους ο μοιραίος ΓΑΠ παραχώρησε την διοίκησή της.
Απλά, αυτό που θα συμβεί δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από τον κατεξευτελισμό του ίδιου του Γαννουλόπουλου, όπως επίσης και εκείνου του κομματιού της Αριστεράς, που έχει αποκτήσει καθεστωτικά χαρακτηριστικά και στηρίζει πολιτικά και εκλογικά την παρούσα δωσιλογική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του σοσιαλνεοφιλεύθερου ΓΑΠ.
Αυτή η Αριστερά (η "Δημοκρατική Αριστερά" των μοιραίων Φώτη Κουβέλη και Λεωνίδα Κύρκου), που μένει ατταβιστικά προσηλωμένη στο παλαιό ευρωκομμουνιστικό δόγμα της "Ενωμένης Ευρώπης" (μιας Ευρώπης η οποία δεν υπάρχει ως ενιαία και η οποία έχει γίνει όχημα των συμφερόντων των γερμανικών και των γαλλικών χρηματοπιστωτικών ελίτ, οι οποίες έχουν υπαλληλοποιήσει την μεγάλη πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πολιτικού προσωπικού) θα υποστεί και αυτή τα επίχειρα των πρακτικών πολιτικών της στοχεύσεων, που την κάνουν να συμπεριφέρεται σαν ένας (ντροπαλός μεν, αλλά σταθερός) κολαούζος του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ της νέας Κατοχής και θα καταβαραθρωθεί μαζί με τους εκπροσώπους των πιο δουλικών και ψοφοδεών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνικής και οικονομικής ελίτ, των οποίων οι προβλέψεις σταθερά οδηγούνται στον κάλαθο των αχρήστων, ακριβώς επειδή οι συμβατικές διαχειριστικές λύσεις, τις οποίες ακολουθούν και στηρίζουν και οι οποίες εκπορεύονται από τις διατάξεις του επαχθούς και απεχθούς Μνημονίου, δεν δίνουν λύση στο πρόβλημα και επειδή οι ευρωπαϊκές πολιτικοοικονομικές ελίτ, θεωρώντας δεδομένο το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και αμελητέα ποσότητα την ελληνική ελίτ (την οποία στην πλειοψηφία της θεωρούν αναλώσιμες, όπως και τον λοιπό ελληνικό πληθυσμό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πραγματικότητα - είτε αυτό αρέσει, είτε όχι - είναι σκληρή και αμείλικτη. Και οι Γερμανοί πολιτικοί και τραπεζίτες (που διαμορφώνουν αυτήν την πραγματικότητα φαίνονται να είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν τα λιγότερα (και πάντως τα πολύ λιγότερα από όσα τους αναλογούν).
Ο Απρίλης του 2011 είναι πολύ κοντά και η ... επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές είναι πολύ, μα πολύ μακριά (όσο δεν λύνεται το πιεστικό και θανατηφόρο ζήτημα του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο έχει τυλιχθεί, σαν σφιχτή θηλιά στον λαιμό της ελληνικής , η οποία θηλιά, όσο περνάει ο καιρός - μόνο και μόνο λόγω της αύξουσας επιτοκιακής επιβάρυνσής του, που το διογκώνει και το καθιστά αδύνατο να πληρωθεί -, σφίγγεται ολοένα και περισσότερο, πνίγοντας την ελληνική οικονομία και οδηγώντας την στον ασφυκτικό θάνατο).
Κατά τα άλλα, ο απίθανος αυτός τύπος (ο Γιαννουλόπουλος) ασχολείται με τον ... δημαγωγό (Τσίπρα), αποδεικνύοντας την λειτουργική αγραμματοσύνη του, αλλά και την κυριαρχία της βλακείας στον σύγχρονο κόσμο. Μιας βλακείας, η οποία θέλει να κρύβεται πίσω από ένα προπέτασμα αγοραίας ... σοφίας.
Δικαίωμά του να ασχολείται με ανεμόμυλους. Καλόν είναι και αυτός και οι όμοιοί του να μην νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο.
Όπως επίσης καλόν είναι να ετοιμαζόμαστε όλοι για τα τρισχειρότερα που έρχονται, όσο ακολουθούμε την πεπατημένη (από το Μνημόνιο) οδό και όσο δεν αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα της χώρας - το οποίο έφερε στην επιφάνεια ο ΓΑΠ, με την ... "τετραπέρατη" πολιτική του, κατά το πρώτο εξάμηνο, μετά τις μοιραίες και καταστροφικές για τον τόπο, βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009...
Τι είχες Τάσο; Τι είχα πάντα! Η αλήθεια είναι αλήθεια όσο και αν μας πονάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια, δηλαδή, είναι ότι ο Τσίπρας είναι ... δημαγωγός και ο (λειτουργικά αγράμματος) κ. Γιαννουλόπουλος είναι ο κάτοχός της, ως απολογητής του βλακός ΓΑΠ και του κολαούζου του (περί του κ. Κουβέλη ο λόγος)!!! Αυτό θα πει να είναι κάποιος δογματικός (της ... "ανανέωσης", βεβαίως, βεβαίως, όπως έλεγε και ο αείθμνηστος Χρήστος Τσαγανέας, σε ένα απίθανο ρεσιτάλ ηθοποιΐας στο "Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο" το 1959).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, ως προς το τι έχω εγώ και το τι δεν έχω, θα σου πω το τι δεν έχω :
Δεν έχω τα 345 δισ. €, ούτε καθ' ολοκληρίαν, ούτε ως μερίδιο, για την αποπληρωμή του χρέους.
Και φυσικά, ουδείς τα έχει.
(Εκτός και αν τα έχουν ο κ. Γιαννουλόπουλος και η "ανανεωτική" - τι βίτσιο κι' αυτό, με τους συντηρητικούληδες κομμουνιστογενείς της Αριστεράς, που επιμένουν να μας λένε εδώ και πάνω από 40 χρόνια ότι είναι "ανανεωτές" - του παρέα. Οπότε, καλόν είναι να συνεισφέρουν. Και ο λαός και ο ΓΑΠ με την κατοχική κυβέρνηση των Quislings και - πολύ περισσότερο - οι δανειστές και οι εκπρόσωποί τους θα τους ευγνομωνούν. Αν, πάλι, δεν τα έχουν, καλον είναι να μας πουν που θα τα βρουν, για να ξεπληρώσουν τους δανειστές. Ο ΓΑΠ, τουλάχιστον, είναι - ως προς αυτό - ειλικρινής. Μας λέει ότι σκοπός του είναι να τα πληρώσουμε εμείς. Από την μεριά τους, οι αφελείς και ανόητοι Γιαννουλοπουλαίοι καμώνονται ότι δεν συμφωνούν, με αυτόν, αλλά στην ουσία λένε το ίδιο...).
Κατά τα άλλα, όλα όσα γράφω είναι πολύ σαφή και ωμά ως προς τον πραγματισμό τους. Όπως, επίσης, έχουν, έως τώρα, επιβεβαιωθεί, από τις εξελίξεις (ενώ η περαιτέρω επιβεβαίωσή τους, δεν θα τραβήξει σε μάκρος). Και φυσικά, μένουν αναπάντητα.
Τα πράγματα είναι απλά. Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Δεν έβγαιναν, άλλωστε, από την αρχή.
Γι' αυτό, ή θα αλλάξουν πολιτική, εκ βάθρων, ή θα βουλιάξουν και θα μας βουλιάξουν.
Ο καιρός, γαρ, εγγύς. Είπαμε : Ο Απρίλιος είναι κοντά και η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές, για δανεισμό πολύ - μα πολύ - μακριά. (Αφού ο αφελής ΓΑΠ κατάφερε να τους ανοίξει τα μάτια τον Οκτώβριο του 2009, συνεπικουρούμενος, βέβαια, στην συνέχεια, από τους Ζαν-Κλωντ Τρισέ, Άγκελα Μέρκελ και το λοιπό σκορποχώρι της ετρωγραφειοκρατίας).
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα...
Τα έχουμε ξαναπεί Τάσο. Δεν νοείται διάλογος με αυτού του είδους τους χαρακτηρισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη, μπορεί όσα γράφω να φαίνονται σκληρά, αλλά η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς, πολύ πιο σκληρή και αμείλικτη, απειλώντας να θάψει στην κυριολεξία την ελληνική κοινωνία, εξ αιτίας του θανατηφόρου προβλήματος, που αντιμετωπίζει, δηλαδή του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο είναι το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας (επαναλαμβάνω ότι τα 345 δισ. € του τωρινού ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο πολλαπλασιάζεται λόγω της ανυπαρξίας της υποτιθέμενης Κεντρικής Τράπεζας της χώρας - της Ε.Κ.Τ.- και εξ αιτίας της τοκογλυφικής λειτουργίας του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ο κ. Γιαννουλόπουλος κάνει το κορόϊδο - είτε γιατί οι λύσεις που απαιτούνται, όντας αντισυμβατικές, κινούνται έξω από το πολιτικοϊδεολογικό πλαίσιο, στο οποίο αυτός βρίσκεται, είτε επειδή αγνοεί το μέγεθος και την έκταση του προβλήματος. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ϊδιο : Οι προτάσεις του είναι άσχετες με αυτό και το επιδεινώνουν, διότι με τις δραστικές περικοπές εισοδημάτων από διάφορες κατηγορίες του πληθυσμού, που αυτός υπερασπίζεται και την μείωση της συνολικής αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, η πτώση του ΑΕΠ, που ακολουθεί, μεγαλώνει το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, μειώνει τα κρατικά έσοδα και δεν πληθωρίζει το χρέος αυτό, καθιστώντας το ακόμα περισσότερο δύσκολο να αποπληρωθεί.
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο η "επιχειρηματολογία" του κ. Γιαννουλόπουλου, αυτού του σύγχρονου ταλιμπάν του - ντροπαλού είναι η αλήθεια - νεοευρωκομμουνιστικού νεοφιλελευθερισμού, που εκφράζεται από την "Δημοκρατική Αριστερά" του κ. Φώτη Κουβέλη, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να ενισχύει την εν τοις πράγμασι τοκογλυφική λειτουργία των ευρωπαϊκών τραπεζών, σε βάρος της ελληνικής οικονομίας, αφού, όσο το ελληνικό δημόσιο αφήνεται να μένει στην μέγγενή τους και να αποδέχεται την πληρωμή αυτού του χρέους, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να πολλαπλασιάζει το χρέος αυτό, μέσα από την συνεχή επιτοκιακή του επιβάρυνση (γι' αυτό και πρέπει να σταματήσει η δανειοδότηση της χώρας από το Μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση του περυσινού Μαΐου, αφού αυτά πολλαπλασιάζουν το χρέος, με το ποσόν των 11ο δισ. € και το επιτόκιο του ποσού αυτού, που φθάνει, περίπου, στο 5%).
Ας δούμε την τοκογλυφική λειτουργία του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, σε σχέση με το ελληνικό δημόσιο χρέος για να καταλάβουμε για πιο πράγμα μιλάμε (και το πόσο άσχετος είναι ο κ. Γιαννουλόπουλος και όσα αυτός γράφει):
Η τοκογλυφική λειτουργία των τραπεζών δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά πολύ συγκεκριμένη πραγματικότητα. Για παράδειγμα, όταν μία τράπεζα διαθέτει καταθέσεις 1.000.000 € στην Ε.Κ.Τ. μπορεί να δανείζει 50.000.000 €, δηλαδή, 49.000.000 € περισσότερα από αυτά που διαθέτει, ως καταθέσεις. Χρεώνοντας επιτόκιο 5%, κερδίζει ετήσια 2.500.000 €, διαθέτοντας καταθέσεις ύψους, μόλις, 1.000.000 €. Αυτό σημαίνει ότι κερδίζει 250% ετησίως στο ποσόν του 1.000.000 € που πραγματικά επενδύει - ένα εξόφθαλμα τοκογλυφικό επιτόκιο, άνω του 20% μηνιαίως. Περιττό να αναφέρω ότι οι τοκογλύφοι κερδίζουν λιγότερα (για την ακρίβεια, πολύ λιγότερα) χρήματα.
Για τον λόγο αυτόν το πρόβλημα, που θα δημιουργούταν στις τράπεζες των χωρών που έχουν δανείσει την Ελλάδα (κάτι τέτοιο έγινε με την πτώχευση της LehmanBrothers), στην περίπτωση μίας ενδεχόμενης χρεοκοπίας της, θα ήταν τεράστιο.
Π.χ. οι γαλλικές τράπεζες, οι οποίες είχαν δανείσει στην Ελλάδα 75,452 δις $, είχαν καταθέσεις στην Ε.Κ.Τ. (για τα συγκεκριμένο σύνολο των δανείων, το πολύ 1,5 δις $ - με έναν υποθετικό πολλαπλασιαστή που ξεπερνάει συχνά το 100πλάσιο - μόλις 50πλάσιο), ύψους 1,509 δισ. $.
Οι γερμανικές τράπεζες, που δάνεισαν στην Ελλάδα 43,236 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,864 δισ. $.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ολλανδικές τράπεζες, που δάνεισαν στην Ελλάδα 11,849 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,237 δισ. $.
Οι πορτογαλικές τράπεζες, που δάνεισαν την Ελλάδα 10,317 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,206 δισ. $.
Οι ιταλικές τράπεζες, που δάνεισαν την Ελλάδα 8,381 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,168 δισ. $.
Οι ιρλανδικές τράπεζες, που δάνεισαν την Ελλάδα 8,506 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,170 δισ. $.
(Μπορώ, ακόμα, να αναφερθώ σε τράπεζες εκτός ευρωζώνης π.χ. Οι ιαπωνικές τράπεζες, που δάνεισαν την Ελλάδα 8,447 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,169 δισ. $. Επίσης, οι τράπεζες, των Η.Π.Α., που δάνεισαν την Ελλάδα 16,411 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,328 δισ. $. Ακόμα, οι βρετανικές τράπεζες, που δάνεισαν την Ελλάδα 12,342 δισ. $, είχαν καταθέσεις 0,247 δισ. $).
Τέλος, με την υπόθεση ότι όλες οι ξένες τράπεζες δάνεισαν τη χώρα μας, μόνο με το 50πλάσιο των καταθέσεων τους στις κεντρικές τους τράπεζες, γίνεται αντιληπτό ότι διέθεσαν μόλις 6,052 δις $, έναντι συνολικών δανείων 302,600 δισ. $.
Εάν όμως η Ελλάδα προχωρούσε σε στάση πληρωμών, θα ήταν υποχρεωμένες να καταθέσουν τα υπόλοιπα 296,548 δις $ στις κεντρικές τους τράπεζες. Το ποσόν αυτό, που αντιστοιχεί στο 50πλάσιο είναι πραγματικά τεράστιο και θα οδηγούσε κάποιες από αυτές (πιθανότατα, όλες) στην χρεοκοπία - ένα σημαντικό διαπραγματευτικό όπλο, το οποίο δεν χρησιμοποίησε η κυβέρνηση του μοιραίου υπηρέτη του ευρωπαϊκού και το διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος ΓΑΠ, προκειμένου να εξυπηρετήσει την χρηματοπιστωτική ελίτ, σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού πληθυσμού.
Μας δάνεισαν 6,52 δις $ πραγματικά χρήματα, εισπράττοντας τοκογλυφικούς τόκους για 302,6 δις $ λογιστικό χρήμα - το ίδιο συμβαίνει προφανώς και με τις Ελληνικές τράπεζες, όσον αφορά τα δάνεια τους στο δημόσιο. Και τα θέλουν πισω, όλα!!!
Αυτά, βέβαια, ο κ. Γιαννουλόπουλος (και οι "ανανεωτές") καμώνονται πως τα αγνοούν και απαιτούν (όχι φωναχτά, αλλά με τον τρόπο τους, διότι εκεί οδηγεί η "επιχειρηματολογία" τους, που είναι ίδια με αυτήν του ΓΑΠ) να πληρώσει ο ελληνικός λαός τα σπασμένα.
Όμως, όλη αυτή η "φιλολογία" και η "επιχειρηματολογία" των κουραφέξαλων, Γιάννη μου, που κρύβει και δεν αντιμετωπίζει το πραγματικό και άμεσα θανατηφόρο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας (το δημόσιο χρέος της χώρας, που έχει τυλιχθεί στον λαιμό της και την απειλεί με ασφυκτικό θάνατο) δεν μπορεί να μένει αναπάντητη. Γι' αυτό και η απάντηση περιέχει την ανάλογη σκληρότητα, που επιβάλλει η ποιότητα και η στόχευση των "επιχειρημάτων" του κ. Γιαννουλόπουλου και των ομοίων του...
Αναλογιζόμενος, σήμερα 8/3/2011, για μια ακόμη φορά, τις βλακείες που γράφει ο Γιαννουλόπουλος, αγαπητέ φίλε Γιάννη, εν όψει των εξελίξεων, που μιλούν για "ελεγχόμενη χρεωκοπία" της Ελλάδας και κινητοποιούν για μια ακόμη φορά τον αμερικανικό παράγοντα, με τον υπουργό Οικονομικών των Η.Π.Α. Τίμοθυ Γκάϊτνερ να έρχεται, εκτάκτως, στην Ευρώπη, προκειμένου να πιέσει τους Γερμανούς και τον Τρισέ να αλλάξουν στάση και να αποφύγουν ένα νέο οικονομικό κράχ ανάλογο με αυτό του 2008 (όπως έκανε πέρυσι τον Απρίλιο - Μάϊο ο πρόεδρος Ομπάμα, που υποχρέωσε την Μέρκελ να στήσει τους δύο μηχανισμούς στήριξης για να αποφύγει την κατάρρευση των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών), βλέπω το πόσο εκτός πραγματικότητας βρίσκονται όλοι αυτοί - οι "ανανεωτές" της αριστεράς, αλλά και οι νεοφιλελεύθεροι της δεξιάς -, που φιλολογούν, γύρω από τα ζητήματα, που έχουν να κάνουν την Ελλάδα και το "διαρθρωτικό" σκέλος των προβλημάτων της, τα οποία προτάσσουν, ενώ το καράβι βουλιάζει, εξ αιτίας των οξύτατων προβλημάτων του ευρωπαϊκού και του χρηματοπιστωτικού τομέα και της χαοτικής θεσμικής οργάνωσης της ευρωζώνης, η οποία, στην παρούσα φάση, βρίσκεται πίσω από τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει κάποιο θεσμικό όργανο (δηλαδή η Ε.Κ.Τ.) για να εγγυηθεί, ως εγγυητής της τελευταίας καταφυγής, για τα πραγματικά και πλασματικά χρέη των χωρών - μελών της ευρωζώνης προς τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, που απειλούνται με αφανισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, όπως και των λοιπών χωρών της ευρωζώνης, θέτει επί τάπητος μια διαδικασία επίσημης χρεωκοπίας (δηλαδή πτώχευσης) της Ελλάδας, αλλά και της Ιρλανδίας και στην συνέχεια των λοιπών χωρών, που είναι υποψήφιες (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ), γεγονός το οποίο δεν μπορεί να επιτρέψει η ευρωζώνη, όσο και αν αυτό δυσαρεστεί τους Γερμανούς πολιτικούς. Και το γεγονός της πτώχευσης της χώρας μας δεν είναι ανεκτό από τους ευρωζωνίτες, υπό οποιαδήποτε μορφή του - ακόμα και αυτήν της "ελεγχόμενης πτώχευσης" -, διότι μια τέτοια εξέλιξη (ελεγχόμενη ή μη) οδηγεί σε κούρεμα των απαιτήσεων των δανειστών, κάτι που είναι πρωτοφανές, για έναν οικονομικό κολοσσό της τάξης της ευρωζώνης. Η πτώχευση της Ελλάδας δεν είναι μικρό πράγμα. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν σηκώνουν πολιτικές πρακτικές που πηγάζουν από την γερμανική προτεσταντική ηθική (ή από οποιουδήποτε άλλου τύπου ηθική) και θα οδηγηθούν σε κατάρρευση, η οποία στο τέλος θα κοστίσει πολύ ακριβά, όχι μόνο στους Γερμανούς πολιτικούς και τραπεζίτες, αλλά και στους Αμερικανούς, οι οποίοι έχουν καταφέρει να βάλουν σε τάξη το μαγαζί τους, μετά την ύφεση του 2008, ύστερα από την κρίση στην αμερικανική κτηματαγορά και την κατάρρευση της Lehman Bros.
Η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο, λόγω της πλήρους αποτυχίας των στόχων του Μνημονίου, που βλακωδώς υπέγραψε ο ΓΑΠ πέρυσι (και οι οποίοι στόχοι θυμίζω ότι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου των Μέρκελ και Σόϋμπλε, που σχεδίασε τα μέτρα του Μνημονίου και στην τελευταία τους λεπτομέρεια, συνοψίζονταν στην μη εκταμίευση όλου του πακέτου των 110 δισ. €, που προβλέπονταν για την τετραετία 2010 - 2013 και στην επάνοδο της Ελλάδας στις αγορές, για δανεισμό, τον Απρίλιο του 2011) και ο Γιαννουλόπουλος ασχολείται με τον ... δημαγωγό (Τσίπρα) και όχι με αυτούς που οδήγησαν την χώρα στο χείλος της καταστροφής, παραδίδοντάς την στα χέρια των εκπροσώπων των δανειστών, οι οποίοι, από εκφραστές των συμφερόντων τους και από εγγυητές της διασφάλισής τους, παρουσιάστηκαν, ως ... "μεταρρυθμιστές".
(Πως το είπε η κ. Μέρκελ, εμφανιζόμενη ως σπόνσορας των συμφερόντων των δανειστών; "Όποιος δανείζεται, αναλαμβάνει υποχρεώσεις"! Αυτό το είπε στον Ιρλανδό εντολοδόχο πρωθυπουργό, όταν αυτός μίλησε για μείωση των επιτοκίων, αλλά επειδή, η κ. Μέρκελ είναι νέα στην δουλειά, δεν έχει τις προσλαμβάνουσες πραστάσεις - ή επειδή καμώνεται ότι δεν τις έχει - και δεν γνωρίζει ότι την δεκαετίες του 1950 - 1960 το παλαιό γερμανικό χρέος αναδιαρθρώθηκε, κατά 63%, κάτι που ήταν αναγκαίο και ωφέλησε και την Γερμανία, αλλά και τους πάντες, αφού βοήθησε στην φρενήρη οικονομική ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. Η τωρινή οικονομική ύφεση και η κρίση χρέους της ευρωζώνης δείχνει ότι έχουμε φθάσει στο ίδιο σημείο, αφού η αναδιάρθρωση του χρέους στην ευρωζώνη είναι η μόνη λύση, για να ξανατεθεί σε λειτουργία η οικονομική μηχανή, αφού έχει μπλοκάρει ο μηχανισμός μετατροπής των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις, λόγω της διαστρεβλωτικής λειτουργίας των επιτοκίων, που είναι υπερβολικά μεγάλα και εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Οι Αμερικανοί κάτι ξέρουν, που τρέχουν για να υποχρεώσουν την Μέρκελ και την παρέα της να συνέλθουν και να βάλουν μυαλό - είναι βέβαια και αυτά τα 16,411 δισ. $, που έχουν δανείσει οι τράπεζές τους στην Ελλάδα, αλλά αυτό που πραγματικά τους ανησυχεί είναι οι αλυσιδωτές επιπτώσεις από την κρίση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα, στον δικό τους χρηματοπιστωτικό τομέα και από εκεί στην πραγματική τους οικονομία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν αυτή η διαπίστωση είναι μια απλή αλήθεια για την ευρωζώνη, για την Ελλάδα είναι κεφαλαιώδους σημασίας και ένας όρος επιβίωσης για την χώρα και τον λαό της...
Γι' αυτό, άσε τον Γιαννουλόπουλο να ανοησιολογεί και να κουρεύεται...