Καταπληκτική είναι η Αριστερά μας, έτσι??
Ακόμη κι αφού έχουμε γλιστρήσει από τον γκρεμό, και ενώ αιωρούμαστε πάνω από τον Καπιταλιστικό Καιάδα,
ακόμη και τότε η Αριστερά αναζητά με πάθος τα "άρβυλα" που γραπώνονται καλύτερα στο χείλος...και δείχνει να έχει κατασταλάξει σε 2 μάρκες:
* την «μέσα_στο_ευρώ»,
* και την «έξω_από_το_ευρώ»
Εξοπλισμένη με αυτά τα "άρβυλα" θα διεξάγει τη μάχη ενάντια...στο κενό!
Σύντροφοι!
Το ζήτημα του ευρώ όντως είναι σημαντικό, αλλά δεν μας έφερε από *μόνο* του στο χείλος του γκρεμού.
Και το κυριότερο, πλέον δεν μπορεί από μόνο του να μας κάνει να γλυτώσουμε το σκάσιμο στο έδαφος.
Το Χρέος μας αύξανε (σχεδόν) σταθερά από το 1821!
Αλλά γενικότερα, τα Χρέη ολωνών *αθροιστικά*, και των ανθρώπων και των επιχειρήσεων και των Κρατών, αυξάνουν παντού και από πάντα,
εξού και οι τελετές σεισάχθειας και τα jubilieum στον αρχαίο κόσμο.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι γενικότερο,
εντείνεται δραματικά όμως από τον Καπιταλισμό και τα μη-δημόσια τραπεζικά συστήματα.
Μέρος όμως της Αριστεράς δείχνει σαν να βρήκε ευκαιρία με την Κρίση να βγάλει από το μπαούλο τα ξινισμένα συνθήματα του «έξω από το ΝΑΤΟ» και του «έξω από την ΕΟΚ» για ένα «3ο Δρόμο» με έναν άλλο μανδύα αυτή τη φορά, αντι-ευρω-τικό.
Σαν ετοιμασμένα όλα από καιρό, δεν μπορεί να αντιληφθεί πως σήμερα τέτοια συνθήματα μάλλον χωρίζουν τον Αριστερό κόσμο, παρά τον ενώνουν.
Και δεν ενώνουν ούτε τους Έλληνες, αλλά ούτε και γενικότερα τους αλληλέγγυους στα δεινά μας Ευρωπαίους.
Ελπίζω τουλάχιστον να μην καταλήξουν να αφορίζουν όποιους έχουν διαφορετικές προτεραιότητες, ενάντια
* στην "σοσιαλιστική" Κυβέρνηση και τα θλιβερά της "οράματα",
* στο Μνημόνιο και στην Τρόικα που στην πραγματικότητα για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να "εξασφαλίσουν" τα χρωστούμενα με κάθε κόστος για μας,
* ενάντια στο παγκοσμιοποιημένο Κεφάλαιο και την θρυμματισμένη αλληλεγγύη των Λαών.
Γιατί δεν μπορεί να φαντασιωνόμαστε πως μια χώρα στο μέγεθος της Ελλάδος μπορεί μόνη της να αντισταθεί αποτελεσματικά στο παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό επειδή και μόνο έχει εγκαταλείψει το ευρώ και έχει ξαναγυρίσει τη δραχμή!
(και η ύπαρξη της Κούβας δεν αποτελεί εγύηση πως ένα ανάλογο εγχείρημα σήμερα θα επέτρεπαν να πετύχει)
Για αυτό το «Έξω απ' το Ευρώ» δεν είναι αρκετό ούτε σαν σύνθημα, ούτε σαν πρακτική, και ίσως ούτε καν ως επιλογή στρατηγικής!
* Δηλαδή το '80 και το '90 που είχαμε δικό μας νόμισμα γιατί δεν αριστεύσαμε παρά ζούσαμε με τους τριτοκοσμικούς πληθωρισμούς το 17%?
* Το Μεξικό, που το '80 σε παρόμοια με τη δική μας Κρίση Χρέους είχε δικό του νόμισμα,
γιατί σήμερα ακόμη ζεί ανάμεσα στη μιζέρια της φτώχειας και την μάστιγα της μαφίας??
* Η Ουγγαρία τα φέρνει καλύτερα με το Φιορίνι της?? Ή μήπως η Λετονία με το δικό της (άγνωστο) νόμισμα?
* Και εντέλει, πόσο θα πρέπει να υποτιμηθεί η νεο-Δραχμή μας για να ανταγωνιστούμε τις Τουρκία, Βουλγαρία και Κίνα σε εργατικό κόστος?
Από την άλλη γνωρίζω πως η δύναμη της Αριστεράς, και δη της Ελληνικής Αριστεράς είναι πως σκέφτεται, πως διαφωνεί και πως ενίοτε συγκρούεται για την επικράτηση της μίας ή της άλλης άποψης.
Όμως θα έπρεπε τόσα χρόνια να έχουμε εφεύρει έναν τρόπο ώστε οι διαφορές της αυτές να μην μπλοκάρουν την κοινή μας πορεία στο αγώνα ενάντια στην υποδούλωση.
Θα μπορούσαμε να ταυτοποιούμε εκείνες τις διαμάχες που δεν βοηθάνε την κοινή πορεία, και να μπαίνουν σε 2η μοίρα - πχ ας κάνουμε τώρα την εξέγερση ενάντια στο Μνημόνιο, και το τι θα πράξουμε μετά, και αν θα υπάρχει "ευρώ", το βλέπουμε τότε.
Τώρα προέχει να καταδεικνύουμε *γιατί* η λύση στην Κρίση που προτείνουν οι ισχυροί και οι μεγάλοι ιδιοκτήτες της Τρόικας δεν είναι και λύση για τα δικά μας προβλήματα!
Το ποια θα είναι η δική μας λύση, ας τους το αφήσουμε σαν έκπληξη...μετά την εξέγερση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου