Μέσα στο επόμενο δίμηνο θα έχει λάβει η Ευρώπη τις μεγάλες αποφάσεις που θα οδηγήσουν την ευρωζώνη στην έξοδο από την κρίση χρέους! Με αυτή την προφητεία θριάμβου, αλλά χωρίς περισσότερες εξηγήσεις, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έδειξε να γνωρίζει πολύ περισσότερα από τις αγορές και την κοινή γνώμη για τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης.
Μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο CNBC, ο υπουργός Οικονομικών εμφανίσθηκε εξαιρετικά αισιόδοξος για τις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος στην ευρωζώνη: "θα δούμε μέσα στο επόμενο δίμηνο μεγάλες αποφάσεις που θα λύσουν άπαξ δια παντός το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους στην ευρωζώνη. Όλοι οι σημαντικοί μηχανισμοί που απαιτείται να τεθούν στο τραπέζι θα βρεθούν, ώστε να πεισθούν οι αγορές, ότι η ευρωζώνη θα υπερασπιστεί τον εαυτό της, θα υπερασπισθεί το κοινό νόμισμα και τις χώρες που κάνουν ό,τι πρέπει για να είναι δημοσιονομικά υπεύθυνες και ανταγωνιστικές".
Ο υπουργός Οικονομικών περιέγραψε τον πολιτικό στόχο και τον τρόπο που εκτιμά ότι θα επιτευχθεί, χωρίς όμως να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες για τα μέτρα που θα ληφθούν και τα εργαλεία που θα αξιοποιηθούν για την έξοδο από την κρίση χρέους. Σύμφωνα με πληροφορίες του "S10", η ελληνική κυβέρνηση έχει ενημερωθεί για την κατεύθυνση που έχουν λάβει οι έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για τη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και η οποία θα αρχίσει να φαίνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια μετά τη σύνοδο του Eurogroup την Δευτέρα, αλλά και στη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου.
Σε αυτή την φάση, όπως εξηγούν στο "S10" έγκυρες κυβερνητικές πηγές, η Ευρωπαϊκή Ένωση θυμίζει "Βαβέλ", όπως συνήθως συμβαίνει πριν από τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, αλλά στην πραγματικότητα ήδη διαφαίνεται το γενικό πλαίσιο ενός συμβιβασμού, το οποίο περιέγραψε σε γενικές γραμμές ο κ. Παπακωνσταντίνου:
- Από τη μια πλευρά, η Γερμανία είναι έτοιμη να αποδεχθεί την παροχή ισχυρών εγγυήσεων στις χώρες της ευρωζώνης, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης ή αποκλείονται από τις αγορές: αυτό θα γίνει με την άμεση ενίσχυση του προσωρινού μηχανισμού στήριξης, που θα μετεξελιχθεί μετά το 2013 στο μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικής Σταθερότητας (European Financial StabilityFund), που αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο στις "μάχες" με τις αγορές (και ήδη βρίσκεται πίσω από τη διάσωση της Ιρλανδίας) θα "οπλιστεί" με εγγυήσεις των κυβερνήσεων για δανεισμό μεγάλης κλίμακας, ώστε να είναι έτοιμο να "απορροφήσει" ακόμη και διασώσεις μεγάλων χωρών.
- Το EFSF θα μετεξελιχθεί σε ένα μηχανισμό σταθεροποίησης, που θα χρηματοδοτείται με ένα είδος "ευρωομολόγου" (ομόλογα με εγγυήσεις όλων των κρατών) και εξετάζεται σοβαρά η επέκταση των λειτουργιών του, ώστε να γίνει αποτελεσματικός «παίκτης» στις αγορές: θα μπορεί, για παράδειγμα, να προχωρά σε εκτεταμένες παρεμβάσεις αγοράς χρέους για να αντιμετωπίζονται πιέσεις των αγορών, αλλά και για να φύγει αυτό το βάρος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν σκοπεύει να μετατραπεί σε "κακή τράπεζα", η οποία θα συλλέξει όλα τα τοξικά χρεόγραφα της ευρωζώνης.
- Στην επόμενη φάση λειτουργίας του, όταν θα μετεξελιχθεί στο μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, το κοινό ταμείο θα μπορέσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και στις αναδιαρθρώσεις χρέους, αν αυτές απαιτηθούν: θα μπορεί να γίνει ο φορέας που θα εκδίδει νέα ομόλογα, με κοινή ευρωπαϊκή εγγύηση, για να προχωρούν διαδικασίες ανταλλαγής χρεών προβληματικών οικονομιών, στα πρότυπα του σχεδίου Μπρέιντι για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Με αυτή τη διαδικασία, θα είναι πιο εύκολο για τους ιδιώτες πιστωτές να αποδεχθούν "κούρεμα" απαιτήσεων, ή επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν στα χαρτοφυλάκιά τους "ασφαλείς" τίτλους.
- Αυτές οι «διευκολύνσεις» για την υπέρβαση της κρίσης των ασθενέστερων οικονομιών της ευρωζώνης φαίνονται υπερβολικά «φιλικές», αλλά στην πραγματικότητα δεν θα δοθούν χωρίς "ανταλλάγματα". Παράλληλα με τη στήριξη, θα διαμορφωθεί ένα αυστηρότατο πλαίσιο τήρησης της δημοσιονομικής πειθαρχίας, το οποίο στην πραγματικότητα θα μεταφέρει το κέντρο λήψης των αποφάσεων για την οικονομική πολιτική μακριά από τις εθνικές κυβερνήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, όχι μόνο θα γίνουν δεκτές οι προτάσεις της Κομισιόν για αυτόματο μηχανισμό επιβολής προστίμων στις χώρες με υπερβολικά ελλείμματα, αλλά θα καθιερωθούν αυστηρές κεντρικές διαδικασίες παρακολούθησης των εθνικών δημοσιονομικών προγραμμάτων και θα τεθούν στις χώρες με υψηλά χρέη αυστηροί ετήσιοι στόχοι μείωσής τους, με απειλή κυρώσεων. Επιπλέον, θα παρακολουθούνται στενά και θα καθορίζονται κεντρικά πολιτικές και για τα θέματα ανταγωνιστικότητας των οικονομιών.
Αυτά, που τώρα πάνω στην απελπισία των ευρωζωνιτών κουβεντιάζονται, εντός των κλειστών κύκλων της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, των χρηματοπιστωτικών ελίτ και των πολιτικών υπηρετών τους, τα έχω πει και σε εκτενέστατο σχόλιό μου http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?p=9407&mforum=pfor#9407 της 4/10/2010, στο θέμα, που άνοιξε στο "PETROUPOLIS FORUMS" ο Γιάννης Μιχαλόπουλος, με τίτλο : "Αναδιαπραγμάτευση χρέους. Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗΣ" http://www.phpbbserver.com/pfor/viewtopic.php?t=2083&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&mforum=pfor ), αλλά και σε παλαιότερα θέματα στο μπλογκ μου και στο e-rooster. Δείτε τα : «Οι διαβουλεύσεις για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας, ως "δανειστή της τελευταίας καταφυγής" για τα κράτη της ευρωζώνης και τα (αντιφατικά) σχέδια απορρόφησης του ελληνικού χρέους» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/10/daneistis-tis-teleftaias-katafygis.html και «Η Συμφωνία της 25/3/2010 για τον μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας : Μια αργή γραφειοκρατική απόκριση μπροστά σε πιεστικές ανάγκες» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/04/2532010_23.html ( επίσης και http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129951 ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης γνωστό είναι και το ποιοί αντιδρούν σε αυτές τις εξελίξεις είναι γνωστό : Φυσικά, είναι οι Γερμανοί της Μέρκελ, του Βεστερβέλλε και του Σόϋμπλε, αλλά και αυτοί, παρά το ξεροκέφαλο πείσμα τους (που αποσκοπεί στο να μην πληρώσουν ή στο να πληρώσουν όσο το δυνατόν λιγότερα) το συζητούν. Και το γεγονός ότι συζητούν μια τέτοια εξέλιξη είναι σημαντικό.
Θα δούμε, που θα πάει το πράγμα και ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις των Γερμανών, που οδήγησαν και αυτήν την εποχή που τώρα διανύουμε, την ευρωζώνη στα πρόθυρα της καταστροφής για δεύτερη φορά, μετά τον Μάϊο του 2010 - και μετά την κατάρρευση των τσιγγούνικων και εξωπραγματικών πολιτικών των Μνημονίων, που επέβαλαν (σε Ελλάδα, Ιρλανδία και οσονούπω θα επιβάλουν και στην Πορτογαλία, μετά τις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν εντός του Ιανουαρίου του 2011 στην χώρα αυτή) και εν όψει του γεγονότος ότι τώρα πια οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές στρέφονται προ; Τα «μεγάλα ψάρια» της ευρωζώνης, δηλαδή στο να οδηγήσουν στην χρεωκοπία την Ισπανία και την Ιταλία και δι’ αυτού του τρόπου, να εξαφανίσουν από το ιστορικό προσκήνιο το ευρώ και την ζώνη του - αρνούμενοι την πραγματική φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη (και μαζύ με αυτήν και η ίδια η Γερμανία) και το οποίο πρόβλημα δεν είναι προϊόν κάποιας ελληνικής ιδιοτροπίας, αλλά αποτελεί ένα πολύ ευρύτερο πρόβλημα, που αφορά το σύνολο της ζώνης αυτής και είναι πρόβλημα το οποίο ορίζεται ως «κρίση του ευρωπαϊκού χρέους» και το οποίο δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος, αλλά είναι και το ιδιωτικό, λόγω της στρεβλής δόμησης του παγκόσμιου, αλλά και ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο είναι ιδιαίτερα σαθρό, αποτελούμενο από τράπεζες – ζόμπυ, οι οποίες φυτοζωούν, συντηρούμενες από τα ευρωπαϊκά κράτη και τις διαρκείς ενέσεις της Ε.Κ.Τ. (μόνο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει δανειοδοτηθεί από την Ε.Κ.Τ. με 95 δισ. € και χρειάζεται περαιτέρω ενίσχυση).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να έχει κάποιος μια εικόνα της οικτρής κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα θα θυμίσω εδώ ότι το 2009 το ενεργητικό των ευρωπαϊκών τραπεζών έφθασε στα 41,7 τρισ. δολλάρια, ενώ το ΑΕΠ στην Ε.Ε. ανήρχετο στα 15,3 τρισ. δολλάρια, γεγονός το οποίο δείχνει ότι οι ευρωπαϊκοί χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί έχουν γυάλινα πόδια και είναι εύθραυστοι, αφού η εμφανιζόμενη οικονομική τους επιφάνεια (που είναι πραγματικά ανύπαρκτη) είναι μεγαλύτερη κατά 2,7 φορές -!!!- από την οικονομική επιφάνεια των ευρωπαϊκών οικονομιών και φυσικά περιμένουν την αντιστοίχισή τους με την πραγματικότητα, δηλαδή ένα καλό και εκτεταμένο «κούρεμα» των αποδόσεων και των ίδιων κεφαλαίων τους, που είναι εντελώς εξωπραγματικά και προϊόν φουσκών. Και για να δει κάποιος το πόσο ανισόρροπη είναι η κατάσταση στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα, πρέπει να κάνει την σύγκριση με την κατάσταση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος : Το 2009 το παγκόσμιο ΑΕΠ ανήλθε στο 57,8 τρισ. δολλάρια, το ενεργητικό των τραπεζών έφθασε στα 93 τρισ. δολλάρια. Και εδώ υπάρχει φούσκα, αλλά αυτή είναι αρκετά πιο περιορισμένη και το σπάσιμο, δηλαδή η απαξίωση των μη πραγματικών στοιχείων του ενεργητικού του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος φαίνεται ότι θα είναι λιγότερο ηχηρό – αν και η φούσκα των ακινήτων δεν έσπασε το 2008 στην Ευρώπη, αλλά στις Η.Π.Α., όπου το χρηματοπιστωτικό σύστημα φαινόταν ότι ήταν περισσότερο ισορροπημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το τι πρέπει να γίνει στην ευρωζώνη έχω μιλήσει πολλές φορές (η Ε.Κ.Τ. πρέπει να αναλάβει την εγγύηση και την εξυπηρέτηση των δημόσιων χρεών της ευρωζώνης) και φυσικά το γεγονός ότι υποτίθεται ότι συζητείται μια παραλλαγή των όσων έχω περιγράψει, ως λύσεις του προβλήματος, είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε να το δούμε.
Υπομονή, λοιπόν, για να δούμε το τι θα επινοήσουν οι Γερμανοί για να επιτύχουν πληρώσουν, όσο το δυνατόν λιγότερα, από αυτά που πρέπει να πληρώσουν, αν θέλουν να κρατήσουν ενωμένη την ευρωζώνη.
Δεν θα τα καταφέρουν. Θα πληρώσουν. Ίσως, αυτό να πάρει μάκρος και να συμβεί, αργά και βασανιστικά (για όλους εμάς). Αλλά θα πληρώσουν, μέχρι το τελευταίο ευρώλεπτο.
Αλλιώς, ευρωζώνη τέλος...
(Το να σχολιάσω τα όσα λέει ο θλιβερός λακές της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι περιττό. Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται και ως εκ τούτου μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο λόγος του μπορεί να αποτελεί μια υπαγορευμένη αναμετάδοση των όσων θέλουν να πουν τα αφεντικά του, των οποίων ο λόγος όλον αυτόν τον ένα χρόνο που διαρκεί η κρίση του ευρωπαικού χρέους, στερείται ενότητας, λογικής και αξιοπιστίας. Οπότε και πάλι απαραίτητη είναι η υπομονή...).
(Περιττό να πω ότι και το κοινό "Υπουργείο Οικονομικών" στην ευρωζώνη, δεν αρκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαιτείται κοινό ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος, στα πρότυπα των Η.Π.Α., ή κάτι ανάλογο, που να έχει μια κεντρική κυβέρνηση, που να μπορεί να ασκεί οικονομική πολιτική (δηλαδή νομισματική και κυρίως δημοσιονομική πολιτική, με την παράλληλη άσκηση επενδυτικής πολιτικής και αναδιανομή του παραγόμενου κοινωνικού προϊόντος εντός των πλαισίων της ομοσπονδίας, ανάλογα με τις ανάκες της εκάστοτε συγκυρίας και την μεσομακροπρόθεσμους προσανατολισμούς και στόχους, οι οποίοι και πρέπει να μπορούν να προσδιορίζονται και να υλοποιούνται - κάτι που τώρα ουδόλως συμβαίνει), παραγκωνίζοντας και περιορίζοντας την εξουσία της χρηματοπιστωτικής ελίτ, που οδήγησε την ευρωζώνη στο χάος.
Αλλιώς - επαναλαμβάνω - ευρωζώνη τέλος...