ΔΗΜΑΡ κλαίουσα…
Νότης Μαυρουδής, 31/05/2014
Όμως δεν θα παρασυρθώ από την μετεκλογική ατμόσφαιρα για να πολιτικολογήσω. Δεν μου πάει ένας τέτοιος ρόλος. Παρ’ όλα αυτά, δεν κρύβω πως η περίπτωση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η ΔΗΜΑΡ δεν μου είναι η πιο ευχάριστη… Χρόνια ψηφοφόρος τού χώρου που την γέννησε, παρακολουθούσα από απόσταση εδώ και δυο χρόνια τις περίεργες, αντιφατικές και ακατάληπτες συμπεριφορές τού προέδρου της και των επιτελών του. Το facebook και ο διαδικτυακός αυτός χώρος, είναι για μένα «βήμα προσωπικού λόγου και αντίλογου» και γι’ αυτό έχω την «εξουσιοδότηση» να παραθέτω τέτοιες σκέψεις όπως οι ακόλουθες.
Η ΔΗΜΑΡ εξελίχθηκε σε ένα αρχηγικό κόμμα, παρ’ όλη την ιδεολογική μήτρα των συλλογικών διεργασιών και αποφάσεων που θα έπρεπε να αναδεικνύει αρχηγό-ηγέτη ο οποίος να εμπνέει με τον οικουμενικό του λόγο και να συγκεντρώνει νέα στελέχη γύρω του με ανανεωτική σκέψη, με πνευματικότητα και οντότητα, ώστε να παίζουν ρόλο σε αποφάσεις και προβληματισμούς. Όχι πως δεν υπάρχουν τέτοια πρόσωπα. Απλώς εξουδετερώθηκαν(;) από την εξουσία του ενός, ο οποίος δημιούργησε γύρω του ένα επιτελείο που στάθηκε κατώτερο των περιστάσεων και ανίκανο να επιτελέσει έργο που να βάζει γερά θεμέλια στο οικοδόμημα μιας δημοκρατικής και αριστερής οπτικής. Απεναντίας, επιτελείο και αρχηγός πήραν αποφάσεις ερήμην δοκιμασμένων και ιστορικών στελεχών, τα οποία γνωρίζουν και ιστορία και κόσμο και στενές επαφές έχουν με ό,τι λέγεται «κοινωνία των πολιτών». Αποκλεισμοί και δυσαρέσκεια, μεταξύ των ομάδων, κατέληξαν να διασκορπίσουν μέλη και οπαδούς προς διαφορετικές κατευθύνσεις… Τα σημάδια πύκνωναν και όσο πλησίαζε η δύσκολη περίοδος των εκλογών, αυτός ο κόσμος, εν γνώση όλων, έγινε ψηφοφόρος άλλων κομμάτων, προσχώρησε σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς ή αποσύρθηκε από την πολιτική ομίχλη που κατακυρίευσε το τοπίο…
Δεν μπορώ να γνωρίζω την εξέλιξη της παραίτησης, γιατί μπορεί να καταλήξει σε φαρσοκωμωδία, μια που και ο χώρος της αριστεράς τέτοια παιχνίδια ξέρει να τα παίζει καλά… Αυτό που ξέρω όμως, είναι πως για άλλη μια φορά (από τις αμέτρητες) η δημοκρατική Αριστερά, η ΔΗΜΑΡ, δηλαδή το σημερινό 1,24%, απειλείται με… διάσπαση, και ετούτο είναι ένα ρεκόρ, ίσως παγκόσμιας εμβέλειας, τουλάχιστον σε κόμματα που δεν έχουν καμία ιδεολογική σχέση με τα λεγόμενα γκρουπούσκουλα…
Τώρα, μετά από το αποτέλεσμα της Κυριακής (25/5) και την εκρηκτική κατάσταση στους κόλπους της ΔΗΜΑΡ, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το κόμμα(;) αυτό, κατέληξε να μοιάζει όντως με ένα γκρουπούσκουλο του οποίου οπαδοί και στελέχη (όσα έχουν απομείνει) είναι υποχρεωμένα να κυνηγούν ένα όνειρο απατηλό και ατελέσφορο σε ένα ιστορικό momentum όπου όμως «όλα τριγύρω αλλάζουνε (έστω κι αν) κι όλα τα ίδια μένουν» ή δείχνουν πως μένουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου