Σβήνουν τα φωτάκια στο καραβάκι του κοινοβουλευτισμού;

Η ανεξέλεγκτη δίψα για την εξουσία σπρώχνει μονομάχους και κομπάρσους στην μητέρα των μαχών. Στον υπέρ πάντων αγώνα, όλα επιτρέπονται. Δεν υπάρχουν ανίερες συμμαχίες, δεν υπάρχουν όρια γενικώς.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα , όλα μέσα. Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος και συναγωνιστής μου.

Κάπως έτσι διαμορφώνεται το τοπίο της πάσχουσας Δημοκρατίας μας που εξαιτίας της πάσχει η Οικονομία. Θα αντέξει η Δημοκρατία την Χρεοκοπία;

Πόσο λαδάκι απομένει στο καντηλάκι του κοινοβουλευτισμού, όταν το καταπίνουν χωρίς περίσκεψη ο καμένος Χαϊκαλισμός, ο ευτελισμένος Κουβελισμός, ο Σαμαρολαϊκισμός, ο βουλιμικός Βενιζελισμός, ο χαζοχαρούμενος Παπανδρεϊσμός, ο αναιδής Τσιπρισμός κτλ κτλ ;;