Στο παρελθόν κυκλοφορούσε ευρέως η ρήση "σαν δεν θες να λύσεις ένα πρόβλημα, φτιάξε μια επιτροπή να το μελετήσει".
Τα πράγματα εξελίχθηκαν και πλέον το ρόλο της "ανάθεσης σε επιτροπή" ανέλαβε η "προσφυγή στο λαό".
Σε λίγες ημέρες, 4 αν μετρώ σωστά καθότι έχουμε ξεχάσει πλέον και όσα είχαμε μάθει, αντιμετωπίζουμε ακόμα μία "κρίσιμη" εκλογική διαδικασία. Εδώ πια έχει χαθεί το μέτρημα.
Έχει περάσει καιρός που έπαψα να πιστεύω στην κρισιμότητα των εκλογών. Όχι βεβαίως διότι δεν διάγουμε εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές, αλλά διότι οι μόνοι που δεν το αντιλαμβάνονται είναι αυτοί που μας το υπενθυμίζουν με δραματικούς τόνους , προεκλογικά. Αυτοί λοιπόν που σε υψηλούς τόνους ζητούν την ψήφο μας, μόλις την αρπάξουν ( περί αυτού πρόκειται) συμπεριφέρονται εν συνεχεία με απίστευτη ανευθυνότητα. Πετούν την μπάλα στις κερκίδες και παίζουν με τα νεύρα μας.
Αν και θεωρώ κρίσιμη την επιλογή της ψήφου μας , δεν θεωρώ κρίσιμη την εκλογική αυτή διαδικασία διότι ότι και να συμβεί θα συνεχίσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας. Να μασάμε τα λόγια. Να κρύβουμε αλήθειες. Να υπερασπιζόμαστε το παλιό και να ξορκίζουμε την αλλαγή. Να μιλάμε για τις μεταρρυθμίσεις και να βγάζουμε μια δυσκοιλιότητα.
Δεν με ενδιαφέρει συνεπώς εάν νικήσει ο νέος η ο παλιός διότι αμφότεροι ανήκουν στο ίδιο πελατειακό, κομματικοκεντρικό σύστημα.Αυτό που μας κρατάει καθηλωμένους. Διαφορές βεβαίως υπάρχουν και ορισμένες είναι σημαντικές. Το πλέον όμως σημαντικό είναι ότι κανείς από τους δύο δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς την συναίνεση του άλλου. Χωρίς να φοβάται δηλαδή τον ανταγωνισμό σε σχέση με τις ίδιες ομάδες συμφερόντων.
Στο δια ταύτα καθώς λέγεται επιλέγω ένα μικρό κόμμα. Αρκετά μεταρρυθμιστικό, με τον πλέον ξεκάθαρο υπέρ των αλλαγών λόγο. Ο στόχος; Να ψαλιδιστούν τα "μεγάλα" κόμματα και να αναγκαστούν σε συνεργασία. Να δυναμώσει μια λογική φωνή. Να βγουν στο προσκήνιο νέες δημιουργικές δυνάμεις.
Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζω Ποτάμι. Και βλέπουμε στην συνέχεια.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν και πλέον το ρόλο της "ανάθεσης σε επιτροπή" ανέλαβε η "προσφυγή στο λαό".
Σε λίγες ημέρες, 4 αν μετρώ σωστά καθότι έχουμε ξεχάσει πλέον και όσα είχαμε μάθει, αντιμετωπίζουμε ακόμα μία "κρίσιμη" εκλογική διαδικασία. Εδώ πια έχει χαθεί το μέτρημα.
Έχει περάσει καιρός που έπαψα να πιστεύω στην κρισιμότητα των εκλογών. Όχι βεβαίως διότι δεν διάγουμε εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές, αλλά διότι οι μόνοι που δεν το αντιλαμβάνονται είναι αυτοί που μας το υπενθυμίζουν με δραματικούς τόνους , προεκλογικά. Αυτοί λοιπόν που σε υψηλούς τόνους ζητούν την ψήφο μας, μόλις την αρπάξουν ( περί αυτού πρόκειται) συμπεριφέρονται εν συνεχεία με απίστευτη ανευθυνότητα. Πετούν την μπάλα στις κερκίδες και παίζουν με τα νεύρα μας.
Αν και θεωρώ κρίσιμη την επιλογή της ψήφου μας , δεν θεωρώ κρίσιμη την εκλογική αυτή διαδικασία διότι ότι και να συμβεί θα συνεχίσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας. Να μασάμε τα λόγια. Να κρύβουμε αλήθειες. Να υπερασπιζόμαστε το παλιό και να ξορκίζουμε την αλλαγή. Να μιλάμε για τις μεταρρυθμίσεις και να βγάζουμε μια δυσκοιλιότητα.
Δεν με ενδιαφέρει συνεπώς εάν νικήσει ο νέος η ο παλιός διότι αμφότεροι ανήκουν στο ίδιο πελατειακό, κομματικοκεντρικό σύστημα.Αυτό που μας κρατάει καθηλωμένους. Διαφορές βεβαίως υπάρχουν και ορισμένες είναι σημαντικές. Το πλέον όμως σημαντικό είναι ότι κανείς από τους δύο δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς την συναίνεση του άλλου. Χωρίς να φοβάται δηλαδή τον ανταγωνισμό σε σχέση με τις ίδιες ομάδες συμφερόντων.
Στο δια ταύτα καθώς λέγεται επιλέγω ένα μικρό κόμμα. Αρκετά μεταρρυθμιστικό, με τον πλέον ξεκάθαρο υπέρ των αλλαγών λόγο. Ο στόχος; Να ψαλιδιστούν τα "μεγάλα" κόμματα και να αναγκαστούν σε συνεργασία. Να δυναμώσει μια λογική φωνή. Να βγουν στο προσκήνιο νέες δημιουργικές δυνάμεις.
Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζω Ποτάμι. Και βλέπουμε στην συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου