Νευρική Ανορεξία

φώτο: http://hypericum.files.wordpress.com/2008/07/anorexia-31.jpg

του Στέφανου Σταυρινού



Η νευρική ανορεξία αποτελεί μια από τις πλέον επικίνδυνες ψυχοσωματικές διαταραχές μιας και η εξέλιξή της μπορεί να οδηγήσει το άτομο στο θάνατο. Γενικά μπορεί να χαρακτηριστεί μια διαταραχή γένους θηλυκού καθώς το 90% των περιπτώσεων αφορούν γυναίκες ενώ το 40% όλων των περιπτώσεων αφορά νεαρές έφηβες (14-19 ετών) (Gowers et.al., 2004). Στο γενικό πληθυσμό εμφανίζεται σε ποσοστό 0,3% - 0,5% χρησιμοποιώντας αυστηρά κριτήρια διάγνωσης (Bulik et.al.,2005 , Hoek, 2006).

Στις γυναίκες στις Η.Π.Α. το ποσοστό αγγίζει το 4% ενώ στις νεαρές έφηβες το 5%. Αποτελεί μια από τις ψυχικές διαταραχές με τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας καθώς από επιδημιολογικές έρευνες έχει φανεί πως το ποσοστό θνησιμότητας κυμαίνεται από 5-18% των περιπτώσεων συχνότερα λόγω αυτοκτονίας και σπανιότερα λόγω επιπλοκών. Περίπου οι μισές περιπτώσεις αντιμετωπίζονται μέσω διεπιστημονικών παρεμβάσεων αλλά συχνά υπάρχουν υποτροπές. Η διαταραχή αν και εμφανίζεται σε όλες τις φυλετικές ομάδες είναι συχνότερη σε λευκούς δυτικούς. Ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχει διαφοροποίηση σε σχέση με την κοινωνικοοικονομική τάξη. Σε σχέση δε με το φυλό πέρα από τα όσα αναφέρονται παραπάνω η αμέσως επόμενη ηλικιακή ομάδα που πλήττεται μετά τις νεαρές έφηβες είναι οι ηλικιωμένοι (οι οποίοι έχουν και χειρότερη πρόγνωση). Ανάμεσα στους άνδρες υψηλότερα ποσοστά εμφανίζονται σε αθλητές και μοντέλα. (Cushing et.al., 2008).

Διάγνωση

Η διαδικασία της διάγνωσης θα λέγαμε πως χωρίζεται σε ιατρικές μεθόδους, σε ψυχολογικά διαγνωστικά κριτήρια, και τις διαφορικές διαγνώσεις. Νομίζω πως δε θα είχε νόημα στο σημείο αυτό να αναφερθούμε σε όλα τα είδη δια γνώσεων. Σε γενικές γραμμές να αναφέρουμε πως οποιοσδήποτε γιατρός κανονικά είναι ενημερωμένος για τη διαταραχή και μπορεί να συστήσει την ανάλογη ιατρική διερεύνηση η οποία είναι πολύ σημαντικό να γίνεται σε κάθε περίπτωση και αφορά πλήθος ορμονολογικών, αιματολογικών, νευρολογικών κ.α. εξετάσεων.

Κοινά και συχνά απαντώνται αλλαγές στη φυσιολογία του ατόμου όπως:

Υποθερμία, εξάνθημα, βραδυκαρδία, υπόταση,

Σε ότι αφορά τα ψυχολογικά διαγνωστικά κριτήρια το DSM-IV και ενημερωμένη έκδοσή του DSM-IV-TR δέχονται έντονη κριτική για δύο αμφιλεγόμενα διαγνωστικά κριτήρια. Το πρώτο αφορά τη διατήρηση του βάρους κατά τουλάχιστον 85% και το δεύτερο την παύση της εμμηνόρροιας καθώς συχνά κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται (Eddy et.al.,2008)

Διαγνωστικά κριτήρια DSM-IV:


307.1 Ψυχογενής Ανορεξία

Α. Άρνηση του ατόμου να διατηρήσει το βάρος του σώματος στο επίπεδο ή πάνω από το επίπεδο, του ελάχιστα φυσιολογικού βάρους για την ηλικία και το ύψος του. (πχ μείωση βάρους που προκαλεί τη διατήρηση βάρους κάτω από το 85% του αναμενόμενου).

Β. Έντονος φόβος του ατόμου ότι θα αυξηθεί το βάρος του ή ότι θα γίνει παχύ ακόμα και όταν το βάρος του είναι κάτω από το κανονικό.

Γ. Διαταραχή του τρόπου με τον οποίο βιώνεται το βάρος ή το σχήμα, υπέρμετρη επίδραση του βάρους ή του σχήματος του σώματος κατά την αυτοαξιολόγηση ή άρνηση της σοβαρότητας του υπάρχοντος χαμηλού βάρους του σώματος.

Δ. Σε γυναίκες μετά την εμμηναρχή, αμηνόρροια δηλ. απουσία τουλάχιστον τριών διαδοχικών εμμηνορρυσιακών κύκλων. (Μια γυναίκα θεωρείται ότι έχει αμηνόρροια αν οι περίοδοι της εμφανίζονται μόνο μετά τη χορήγηση ορμονών, πχ οιστρογόνων).

Προσδιορίστε τον τύπο:

Περιορισμένος τύπος

: κατά τη διάρκεια του τρέχοντος επεισοδίου Ψυχογενούς Ανορεξίας, το άτομο δεν έχει τακτικά επεισόδια υπερφαγίας ή συμπεριφορά κάθαρσης (δηλ. αυτοπροκαλούμενους εμετούς ή κακή χρήση καθαρτικών, διουρητικών ή υποκλυσμών)

Επεισόδια Υπερφαγίας/ Καθαρτικός τύπος:

κατά τη διάρκεια τρέχοντος επεισοδίου Ψυχογενούς Ανορεξίας, το άτομο έχει τακτικά επεισόδια υπερφαγίας ή συμπεριφορά κάθαρσης.

* Ο περιορισμένος τύπος έχει γενικά καλύτερη πρόγνωση
* Τα παραπάνω διαγνωστικά κριτήρια δεν παρατίθενται για αυτοδιάγνωση αλλά ως περιγραφή συμπτωμάτων.

Δείτε το υπόλοιπο άρθρο (αίτια, θεραπεία) εδώ