Ο άνθρωπος είναι το μόνο γνωστό είδος στον κόσμο που αυτοκτονεί...( Η περίπτωση του σκορπιού είναι κοινωνικός θρύλος)
Στο παρακάτω άρθρο θα δούμε κάποιες πτυχές της αυτοκτονικής συμπεριφοράς με μια βιοψυχοκοινωνική ματιά. Θα δούμε από τι συνοδεύεται, σε τι βαθμό και που απαντάται συχνότερα, πως αντιμετωπίζεται από τους ειδικούς, τα είδη της και πολλά άλλα. Σε ότι αφορά τους τρόπους επειδή το blog είναι προσβάσιμο και σε άτομα κάτω των 18 ετών θεωρώ καλό να μη γίνει καμία αναφορά.
Περίπου 1 εκ. άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο παγκοσμίως ενώ περίπου 15 εκ. πραγματοποιούν απόπειρα αυτοκτονίας. Η αυτοκτονία είναι η 10η αιτία θανάτου ανά τον κόσμο ενώ σε παγκόσμια κλίμακα είναι η 1η αιτία θανάτου για άτομα έως 35 ετών. Στις Η.Π.Α. αν και ο φόβος για τις δολοφονίες είναι πολύ συχνός 1 δολοφονία αντιστοιχεί σε 2 αυτοκτονίες. Αν και η αυτοκτονικότητα στο δυτικό κόσμο έχει αυξηθεί κατακόρυφα τις τελευταίες δεκαετίες, η Ασία είναι η περιοχή του πλανήτη με το μεγαλύτερο αριθμό αυτοκτονιών (περίπου το 60% όλων) και κυρίως στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Ινδία (40% όλων). Πρώτη χώρα παγκοσμίως σε αυτοκτονίες αναλογικά με τον πληθυσμό είναι η Λιθουανία ενώ την ακολουθούν Ρωσία και Λευκορωσία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 84η θέση της παγκόσμιας κατάταξης σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2008 με 2,8 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους και τους άντρες να είναι πέντε φορές συχνότερα αυτόχειρες από ότι οι γυναίκες. Ωστόσο τα στοιχεία αυτά ενδέχεται να είναι αλλοιωμένα λόγω του γεγονότος πως θρησκευτικοί και κοινωνικοί παράγοντες οδηγούν στην απόκρυψη αυτοκτονιών και καθιστούν αδύνατη την καταγραφή τους (π.χ. δεν είναι δυνατή η κήδευση) με αποτέλεσμα κάποιες από αυτές να καταγράφονται ως ατυχήματα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε περιπτώσεις αυτοκτονίας που πραγματικά μοιάζουν με ατυχήματα ενώ υπάρχουν περιπτώσεις πράξεων εξαιρετικού ρίσκου που βρίσκονται στο όριο αυτοκτονίας και ατυχήματος. Σαφώς και μετά τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις ο κίνδυνος αύξησης είναι εμφανής και αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 1 περί ψυχικών συνεπειών της κρίσης.
Σε ότι αφορά το φύλο αν και οι γυναίκες επιχειρούν συχνότερα απόπειρες αυτοκτονίας, οι άντρες αυτοκτονούν τελικά σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά στο δυτικό κόσμο. Αυτό πιθανότατα έχει να κάνει με το γεγονός πως ο άνδρας για πολιτισμικούς λόγους συνδέεται συχνότερα με πιο βίαιες αυτοκτονικές απόπειρες οι οποίες είναι και πιο αποτελεσματικές, ενώ οι γυναίκες χρησιμοποιούν συχνότερα μεθόδους χαμηλής αποτελεσματικότητας
Στην Ελλάδα η συχνότητα των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών (πολλές δεν καταγράφονται) αγγίζει τη μία ανά ημέρα σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Από εκεί και πέρα κάποια δεδομένα που ισχύουν διεθνώς δε βρίσκουν εξαίρεση στην Ελλάδα καθώς οι περισσότερες αυτοκτονίες συμβαίνουν την άνοιξη και το φθινόπωρο ( συνηθέστερα το Μάιο). Οι περισσότερες επιτυχημένες αυτοκτονίες αφορούν άντρες με ιστορικό κατάθλιψης μετά τα 60. Εξαιρετικά μεγάλη συσχέτιση υπάρχει ανάμεσα σε μια αυτοκτονία και το οικογενειακό ιστορικό α. Αυτοκτονίας β. Αυτοκτονικής απόπειρας γ. Ψυχικής διαταραχής με πιο κρίσιμο παράγοντα την αυτοκτονία αδερφού. Όπως είναι αυτονόητο μια αποτυχημένη απόπειρα αυξάνει κατακόρυφα την πιθανότητα μιας δεύτερης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου