Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

H πιο πικρή αποτυχία της δημόσιας εκπαίδευσης

*ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ  ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΑΤΡΑΣ
Η Δημοκρατία ήταν εκείνη η ιδέα που προασπιζόταν και σεβόταν τα θέλω, τις ανάγκες και τα δικαιώματα όλων, που πρέσβευε ως αξία το σεβασμό και το διάλογο. Ήταν εκείνο το ύψιστο αγαθό, το τέλειο, που γεννήθηκε στη Ελλάδα και υιοθετήθηκε από όλους σχεδόν τους λαούς του κόσμου. Και τώρα θλιβερή και κουρελιασμένη, πεσμένη στα βρώμικα πεζοδρόμια μας κοιτά που προσπερνάμε χωρίς ποτέ να την αναγνωρίζουμε. Και δεν την αναγνωρίζουμε γιατί δεν την έχουμε μέσα μας.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη, η πιο πικρή αποτυχία της δημόσιας εκπαίδευσης: Δεν έχει διδάξει, δεν έχει καταφέρει να γαλουχήσει τους μαθητές με την αξία της δημοκρατίας και όλα όσα αυτή αντιπροσωπεύει. Παραλαμβάνει μικρά ευαίσθητα παιδιά που δεν γνωρίζουν τον κόσμο και δημιουργεί φοβισμένους, ανασφαλείς, εξαγριωμένους νέους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς λογική. Νέους που παλεύουν να αλλάξουν μια κοινωνία που οι ίδιοι αναπαράγουν, μια κοινωνία της οποίας αποτελούν πανομοιότυπα αντίγραφα. Είναι αυτοί οι ίδιοι οι νέοι, οι φοβισμένοι και ανασφαλείς, φρικτά προσωπεία των ημερών τους. Και δεν θα το μάθουν ποτέ. Όντας οι ίδιοι αντιδημοκρατικοί, απόλυτοι, ανάλγητοι και αδιάφοροι για τις ανάγκες των γύρω τους διατηρούν το σύστημα εκείνο που τους πληγώνει. Θέλουν να παλέψουν χωρίς να θυσιάσουν τίποτα. Ούτε καν μερικές απουσίες δεν θέλουν να χαρίσουν στον αγώνα τους.

Μα ποιος να τους προστατέψει αν δεν θέλουν να προστατευτούν; Ποιος να τους μιλήσει αν δεν θέλουν να ακούσουν; Ποιος να τους δώσει να καταλάβουν με τι ευχαρίστηση και χαρά τρίβουν ύπουλα τα χέρια τους οι υψηλά ιστάμενοι με κάθε κατάληψη; Εκείνοι ξέρουν πολύ καλά πώς να διαιωνίσουν το σύστημα που τους στηρίζει. Στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια και έπειτα τα ορίζουν διευθυντές, υπουργούς βουλευτές. Εμείς μόνο με το φτωχό και λειψό δημόσιο σχολείο μπορούμε να παλέψουμε. Μέσα στις μικρές αίθουσες που μοιάζουν με κλουβιά είμαστε αναγκασμένοι να μεγαλώσουμε. Κι αντί αυτό το μοναδικό όπλο που έχουμε, την μοναδική παρακαταθήκη που μπορούμε να παραδώσουμε καλύτερη και αλλαγμένη να τη στηρίξουμε, να την ομορφύνουμε, να την κάνουμε καλύτερη, την υποβαθμίζουμε σκάβοντας με τα ίδια μας τα χέρια το λάκκο μας, προάγοντας την παραπαιδεία που με τόσο μένος κατακρίνουμε.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι καταλήψεις και ας αρχίσει επιτέλους μια υγιής συνεργασία μεταξύ των μαθητών. Ας προσπαθήσουμε όλοι να σεβαστούμε τους ελάχιστους εκείνους μαθητές που θέλουν να κάνουν μάθημα, που πιστεύουν ότι το δημόσιο σχολείο έχει ακόμα κάτι να προσφέρει. Ας αλλάξουμε στάση και τακτική για να αλλάξουμε ουσιαστικά κάτι επιτέλους.

15 σχόλια:

  1. Αγαπητοι μαθητές της Δημοκρατικής Αριστεράς,

    δυσκολευτηκα πολύ να σκεφτω πως θα σας απαντησω. Η δυσκολία της απάντησης δεν ειναι στα ζητηματα που θέτετε αλλά στον τρόπο της απάντησης ωστε να μην σας θίξω (κατί που δεν θα το ήθελα). Πρωτα από ολα θα ηθελα να σας πω κατι οχι συμβουλή γιατι δεν εχω τετοια μεγάλη ιδεα για τον εαυτό μου πρώτα να κάνετε αυτοκριτική και μετά κριτική....Αύτο είναι ενα από τα "προνομια" του Αριστερού. Αυτοκριτική π.χ. γιατί να στηρίζω ενα κομμα που είναι συνεργατης στο εγκλημα που συντελειτε με θύμα εμενα και την οικογενεια μου.. γιατι να στηριζω ενα κομμα που απο την μία λέει- οχι δεν περναμε καλά -αλλά από την αλλη δίνει αλλοθι στην πολιτική που καταδικάζει στην ανεργία τους γονεις μου.... Γιατί να στηρίζω ενα κομμα που στηρίζει μια πολιτική που με την νεα δομή των δήμων καταδικάζει την εκπαίδευση (υποχρηματοδότηση αλλαγη προγράμματος σπουδών κα )????

    Πρώτα θα απαντούσα αυτά και μετά θα κατηγορούσα τους συμμαθητές μου..... Δημοκράτης δεν ειναι κάποιος που απλως το δηλώνει (δημοκρατική αριστερά ας πούμε) δημοκράτης ειναι τίτλος που κερδίζετε καθημερινα με την όλη στάση του... Δημοκράτης ειναι αυτός που παλεύει για το καλό ολων των συμμαθητών του και οχι αυτός που βαζει πλάτες στον διευθυντη να χαλάσει τις αιθουσες γυμναστικής για να κάνει τάξεις, δημοκράτης δεν ειναι αυτός που ανεχετε να κάνει μαθημα με αλλους 30...... αυτα αγαπητοι μαθητες....

    Δεν ξερω αν το μελλον ειναι αβεβαιο αλλα ειμαι σιγουρος για το δικο σας μελλον ...... και κατι που συνηθιζετε ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. [...Δεν ξερω αν το μελλον ειναι αβεβαιο αλλα ειμαι σιγουρος για το δικο σας μελλον ...... και κατι που συνηθιζετε ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.... ]

    Άραγε το δικαίωμα στην ειρωνία είναι ένα ακόμα προνόμιο του Αριστερού πολίτη;;

    Είναι ακόμα προνόμιο να μην απαντά ποτέ επι της ουσίας αλλά στρέφοντάς αλλού την συζήτηση;

    Να σε ρωτήσω λοιπόν καλέ μου φίλε Δήμο. Όταν κλείνουν τα σχολεία ποιοί μαθητές αδικούνται; Οι οικονομικά ανίσχυροι ή οι έχοντες την δυνατότητα να φέρνουν τους καθηγητές στο σπίτι καταβάλλοντας βεβαίως αδρή αμοιβή;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ειρωνία ειναι δικαιωμα καθε πολιτη που βλέπει ότι αναμασώνται επιχειρήματα και λογικές απο μεριές που επρεπε θεωρητικα να ειναι αντιθετες..... Επί της ουσίας αγαπητε κε Μιχαλόπουλε ποιος ωφελειτε απο τις αλλαγες στην εκπαίδευση???? ποιος οφελειτε απο τον καλλικράτη που ουσιαστικά ανοίγει δρόμους (μη σου πω και λεωφόρους ) στις επιχειρήσεις να διαμορφώσουν ακόμα και το πρόγραμμα τους?????


    Ποιός σου είπε ότι ειμαι υπερασπιστής των κλειστών σχολείων????????????? Σε όλες όμως τις περιπτώσεις.. Οταν μια ταξη δεν λειτουργεί επειδή δεν υπάρχει καθηγητής???? Οταν η σχολή των τυφλών στην καλλιθεα δεν εχει βιβλία και καθηγητές επειδη εκλεισε το τυπογραφείο δεν ειναι φασισμός για την Δημοκρατική Αριστερά????? Γιαυτό επειδή δεν μπορώ να αντιμετωπίσω αλλιώς αυτήν την νοοτροπία που λεει οτι καθηστε στα αυγά σας γιατι αλλιως είστε φασίστες γραφικοί αποστεωμενοι κα την αντιμετωπιζω με ειρωνία.....

    Για τις αιθουσες που χτίστηκαν στο 4ο υπάρχει ανακοίνωση της κας Φιντζου ή βγάζει ανακοινώσεις για τα καλά που εκανε και της εκλεψε ο κος Βλάχος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. [... γιαυτό επειδή δεν μπορώ να αντιμετωπίσω αλλιώς αυτήν την νοοτροπία που λεει οτι καθηστε στα αυγά σας ...]

    Γιατί δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με άλλους τρόπους τα προβλήματα; Γιατί να επιλέγουμε τον έυκολο δρόμο να κλείνουμε τα σχολεία; Πόσοι μαθητές συμμετέχουν πραγματικά σε αυτούς τους αγώνες;

    Η ιστορία των αγώνων δεν ξεκινά από το 1990 που πρωτοεμφανίστηκε το φαινόμενο των καταλήψεων αλλά πηγαίνει πολύ πιο πίσω. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώτες καταλήψεις έγιναν καθαρά για να εξυπηρτήσουν την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία που είχε χάσει από τον Μητσοτάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τους τρόπους διαμαρτυριας του μαθητικού ή οποιου αλλου κινηματος θα ημουν ο τελευταιος που θα τους υποδεικνυα. Η αντιδραση του κινηματος ειναι παντα εξαρτηση της εποχης της εντασης αλλα των δυνατοτητων του ιδιου του κινηματος.
    Τώρα οσο για την σταση του ΠΑΣΟΚ παντα ηταν και θα ειναι αυτος....
    Επι της ουσιας ομως της ανακοινωσης δεν λες κουβεντα..... Εγω παντως (θεωρωντας τον εαυτο μου αριστερο) εν μεσω κινητοποιησεων δεν θα κατηγορουσα τους συμμαθητες μου αλλα αυτους που τους αναγκασαν να βγουν στους δρόμους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να βγούν στους δρόμους;; Καμιά αντίρρηση.

    Να κλείνουν τα σχολεία, να γεμίζουν τα cafe και τα φροντηστήρια;; Οχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα φροντηστηρια γεμίζουν απο τις καταλήψεις??????????????????????????
    ?????????????????????
    Πρέπει μαλλον να κατάλαβα λάθος
    .....Ελπίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διάβασα την παρακατω δημοσιευση στο πρεζα tv: Ο ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
    Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του και έντονη διαμαρτυρία του στις διαρκώς αυξανόμενες σε πανελλαδική κλίμακα ποινικές διώξεις, για τις πρόσφατες μαθητικές καταλήψεις, σε βάρος δεκάδων ανήλικων μαθητών, καθώς και για τις κλήσεις γονέων και καθηγητών σε αστυνομικά τμήματα.

    Η ποινικοποίηση των μαθητικών κινητοποιήσεων και η επιφόρτιση των εκπαιδευτικών με καθήκοντα πληροφοριοδότη των διωκτικών αρχών καταργεί βάναυσα τη δημοκρατική ομαλότητα, μετατρέπει την εκπαιδευτική κοινότητα από χώρο ελεύθερης έκφρασης, δημιουργίας και ανοιχτής γνώσης σε πεδίο αυταρχικών και αντιπαιδαγωγικών πρακτικών.

    Οι μαθητές, όπως και κάθε άλλη κοινωνική ομάδα, έχουν απόλυτο δικαίωμα να αγωνίζονται για τη βελτίωση των συνθηκών φοίτησής τους στα δημόσια σχολεία.

    Ο νόμος 2811/2000, που κύρωσε την από 4/12/1999 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία εισήγαγε απαραδέκτως «μαθητικό ιδιώνυμο» ποινικοποιώντας ευθέως τις μαθητικές καταλήψεις, πρέπει άμεσα να καταργηθεί με νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, καθώς δεν έχει καμία θέση στην έννομη τάξη μιας πολιτείας, που σέβεται τα δημοκρατικά και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα έκφρασης και διαμαρτυρίας των πολιτών της.

    Θεσσαλονίκη 21 Οκτωβρίου 2010

    ΠΡΕΖΑ TV
    21-10-2010

    Λοιπόν δίνει ή δε δίνει αλλοθι η ανακοινωση των μελών της Δημοκρατικής Αριστεράς σε αυτες τις διωξεις????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γράφεις: [...Τα φροντηστηρια γεμίζουν απο τις καταλήψεις??????????????????????????
    ?????????????????????
    Πρέπει μαλλον να κατάλαβα λάθος
    .....Ελπίζω... ]

    Τι κατάλαβες λάθος; Οι μαθητές που καταλαμβάνουν τα σχολεία παραμένουν στο χώρο της κατάληψης ή τον εγκαταλείπουν όταν άρχίζει το μάθημα στο φροντιστήριο;

    Πως αναπληρώνουν τις χαμένες διδακτικές ώρες οι μαθητές; Όσοι έχουν οικονομική άνεση δεν προσφεύγουν στην βοήθεια ( ιδιαίτερο ) επιλέγοντας μάλιστα και καθηγητές που εργάζονται στα δημόσια σχολεία;

    Η υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, με την αποδιοργάνωση και τη μείωση του πραγματικού χρόνου διδασκαλίας δεν σπρώχνει ακόμα περισσότερο τους μαθητές στα ιδιωτικά φροντιστήρια; Το σύστημα δεν γίνεται ακόμα περισσότερο ταξικό;

    Οι μεγάλοι αγώνες της νεολαίας την εποχή του 60 και του 70 στηρίχθηκαν στην μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις που φυσικά δεν γινόνταν με κλειστά - κατειλημμένα σχολεία. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο για να αναπτυχθεί μαζικό διεκδικητικό κίνημα νεολαίας εκτός από την αναξιοπιστία των πολιτικών σχηματισμών που προσπαθούν να το οργανώσουν. Η έλλειψη μαζικού και αυθεντικού κινήματος καθιστά ανέφικτες δράσεις που προυποθέτουν ευρεία υποστήριξη και αυτος είναι ό λόγος που επιλέγονται οι καταλήψεις ως μορφή πάλης στην οποία συμφωνούν και αυτοί που θέλουν να διεκδικήσουν αλλά και αυτοί που θέλουν να ... αράξουν ή να διαβάσουν για το φροντιστήριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η ιστορία του θεσμού των φροντιστηρίων

    Με το Ν. 2905/1922 το «Αθήνησιν Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον» απέκτησε το δικαίωμα να οργανώσει τις πρώτες «εισαγωγικές εξετάσεις» τις οποίες διενήργησε για πρώτη φορά το 1924. Ο Ν. 5343/1932 καθιερώνει τον περιορισμένο αριθμό εισακτέων.[1] Στο μεταξύ ήδη από τη δεκαετία 1920-1930 διδάσκοντες από τη δημόσια μέση εκπαίδευση παραδίδουν μαθήματα μαθηματικών σε ιδιωτικά φροντιστήρια ενισχυτικής διδασκαλίας. Η κυβέρνηση Ι. Μεταξά με τον ΑΝ 2525/1940 νομιμοποίησε το φροντιστήριο και τα ιδιαίτερα μαθήματα.[2] Από τότε και ύστερα λόγω του περιορισμένου αριθμού εισακτέων και της συνεχούς αύξησης των υποψηφίων στα ΑΕΙ διευρύνεται συνεχώς η κοινωνική βάση των φροντιστηρίων τόσο από πλευράς εκπαιδευτηρίων, μαθητών και καθηγητών. Με την καθιέρωση του Ενιαίου Λυκείου το 1997 τα φροντιστήρια απέκτησαν νέες ευκαιρίες ανάπτυξης λόγω του ρόλου που παίζει η βαθμολογική επίδοση των μαθητών στο Λύκειο, με αποτέλεσμα την νέα αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτηρίων (1995-96 2.040 φροντιστήρια ΜΕ, 1999-00 2.800 φροντιστήρια ΜΕ) και των καθηγητών (2001 150.000 άτομα). Όπως επισημαίνεται, η υπερανάπτυξη των φροντιστηρίων στα τέλη του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα «αποκαλύπτει προφανή παρανόηση της έννοιας της παιδείας, που έχει συντελεστεί από την επίσημη εκπαιδευτική πολιτική, και ανεπάρκεια του Κοινού Σχολείου – με ευθύνη της Πολιτείας – να ανταποκριθεί στον προσδοκώμενο παιδευτικό και παιδαγωγικά αποδεκτό ρόλο του. Και τα δυο συμπτώματα (παρανόηση και ανεπάρκεια), εμφανή σε όλα τα περί παιδείας νομοθετήματα και στις αντίστοιχες υπηρεσιακές ενέργειες της περιόδου 1990-93-2004 ως σήμερα, καταλήγουν:

    - Σε ουσιαστική παραμόρφωση του νοήματος και του περιεχομένου της μόρφωσης.

    - Σε ταλανισμό των νέων, ως το σημείο διατάραξης της ψυχικής υγείας τους ή της φυγής τους από τη «μέριμνα» του Σχολείου.

    - Σε υπέρμετρη επιβάρυνση –οικονομική και άλλη- των γονέων για φροντιστήρια.

    - Μοιραία και σε κοινωνική αδικία και υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής.[3]»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι, όμως, μονάχα ελληνικό το φαινόμενο της εξάπλωσης της φροντιστηριακής εκπαίδευσης, όπως τονίζεται κατά κόρον από επίσημα και ανεπίσημα χείλη στη χώρα μας; Η βιβλιογραφία για το θέμα μας δείχνει ότι ο θεσμός του φροντιστηρίου δεν είναι άγνωστος στη Δυτική Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική αλλά είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος στην Νοτιοανατολική Ασία και σε χώρες της Αφρικής. Συγκεκριμένα, αποτελούν μεγάλο επιχειρηματικό κλάδο σε Καμπότζη, Νότια Κορέα, Ταϊβάν, Χονγκ-Κόνγκ, Ινδία, Σιγκαπούρη, Αίγυπτο, Τανζανία, Τουρκία και στη Μάλτα. Τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνεται μεγάλη αύξησή του σε πολλές από αυτές τις χώρες, καθώς και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και στην Κίνα και το Βιετνάμ κατά το άνοιγμά τους στην οικονομία του «σοσιαλισμού της αγοράς».[4] Για την αύξηση του αριθμού και της σημασίας των φροντιστηρίων σε αυτές τις χώρες, ενδεικτικά είναι τα εξής στοιχεία: α) στα Ιαπωνικά φροντιστήρια (juku) από το 1976 ως το 1993 ο αριθμός των μαθητών δημοτικού που φοιτούσαν σε αυτά αυξήθηκε από 12% σε 23.6% του συνολικού μαθητικού πληθυσμού,

    β) στα αντίστοιχα φροντιστήρια της Σιγκαπούρης ο αριθμός των φοιτούντων από 27% του συνόλου των μαθητών το 1982 αυξήθηκε σε 49% το 1992.

    Τα φροντιστήρια έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους σε μεγάλο μέρος των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την έναρξη εφαρμογής του νόμου “No Child Left Behind”. [5] Όπως επισημαίνεται από ορισμένους κοινωνιολόγους, η προτυποποίηση των εξετάσεων σύμφωνα με αυτό το νόμο γίνεται με βάση τη λογική της «Μακντοναλντοποίησης» με αποτέλεσμα από τη μια να πέφτει το συνολικό γνωστικό επίπεδο των μαθητών αφού κάθε Πολιτεία των ΗΠΑ χαμηλώνει τα ίδια τα μέτρα και σταθμά και από την άλλη οδηγεί στη διδασκαλία μόνο των αναγκαίων γνώσεων για την επίτευξη καλών βαθμών˙ κάτι ανάλογο, δηλαδή, με τον τρόπο με τον οποίο διενεργούνται οι πανελλαδικές εξετάσεις στη χώρα μας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. [6]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 1] Για περισσότερα ιστορικά στοιχεία, βλ. Πολυχρονάκη Μαρία (2004) «Φροντιστήριο: ένας αλώβητος θεσμός υπέρβασης των συστημάτων εισαγωγής στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση» www.elemedu.upatras.gr/eriande/synedria/synedrio4/praktika1/polyxronaki.htm (ανάκτηση σελίδας 4.7.2008)

    [2] Από τη σκοπιά ενός φροντιστή που κάνει μια ιστορική αναδρομή, βλ. Τσίλογλου Λευτέρης. Τα φροντιστήρια στην Ελλάδα. Η ιστορία και οι άνθρωποι. Αθήνα: Εκδόσεις Κέδρος. Ο συγγραφέας επισημαίνει, έχοντας ερευνήσει μέσω των εφημερίδων την ιστορία των φροντιστηρίων σε Αθήνα και Πειραιά, ότι αυτά υπήρχαν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα και ότι «το φροντιστήριο είναι ένας συμπληρωματικός θεσμός, που κινείται παράλληλα με το σχολείο και εξυπηρετεί – κυρίως – τη φιλοδοξία, την ανάγκη, την επιθυμία του μαθητή να ‘μπει’ στη σχολή που ονειρεύεται.»



    [3] Βώρος Φ.Κ. (2004) «Ανερμήνευτο ή Δυσερμήνευτο Εκπαιδευτικό Ατόπημα η βιασύνη για εμπλουτισμό της ιδιωτικής εκπαίδευσης με Φροντιστήρια» www.voros.gr/epik/ar0439.doc (σημ.: οι τονισμοί του συγγραφέα.)

    [4] Bray Mark (2001) “Out-of-School Supplementary Tutoring”. Childhood Education. Volume: 77. Issue: 6. Association for Childhood Education International. σελ 360. Βλ. επίσης Bray Mark (1999) “The Shadow education system: Private tutoring and its implications for planners” Fundamentals of educational planning No. 61. Paris: UNESCO International Institute for Educational Planning.

    [5] http://en.wikipedia.org/wiki/No_Child_Left_Behind_Act

    [6] Βλ. την κριτική στο σύστημα αυτό σε Ritzer, George (2008). The McDonaldization of Society. Los Angeles:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν σου λεω τον συντακτη για να μην βιαστεις να χαρακτηρισεις την μελετη..... Αλλά οι καταλήψεις φταινε και για τα φροντιστηρια στις ΗΠΑ?????


    Αγαπητέ μου η αυξηση των ταξικών φραγμων, η υποβάθμιση του Δημόσιου χαρακτηρα της εκπαιδευσης δεν ειναι αποτελεσμα των οποιων αγωνων....Ενα απλο παραδειγμα ειναι η υποβαθμιση της πρωτοβαθμιας αλλα και της προσχολικής εκπαιδευσης....Εκει υπάρχουν καταλήψεις???? Ομως και εκει τα πράγματα χειροτερευουν..... Γιαυτό καλά κάνει η Δημοκρατικη Αριστερα και χρεωνει τους αγωνες ως κυριους υπεύθυνους γιαυτην την κατάσταση....Δεν ειναι τυχαιο.....Οπως δεν ειναι τυχαιο και οι κοινοι υποψήφιοι με το ΠΑΣΟΚ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Υπάρχει μια παροιμία που λέει ... τα πολλά λόγια ειναι φτώχεια.

    Κανείς δεν είπε ότι οι καταλήψεις είναι η κύρια αιτία της υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης.

    Στον αναπτυγμένο κόσμο η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει.

    Οι αγώνες δεν πρέπει να συγχέονται με τον χαβαλέ.

    Οι αγώνες δεν πρέπει να συντελούν στην επιδείνωση μια κατάστασης την οποία ... προσπαθούν να βελτιώσουν.

    Απλά είναι τα πράγματα καλέ μου φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. οπου στον κοσμο οι ταξικοι φραγμοι αυξανονται τοτε η λεξη φροντιστηριο ανακαλυπτεται....Οπως το ειπες στον αναπτυγμενο κόσμο η λεξη φροντιστηριο δεν υπάρχει.... Η παραπάνω μελετη σου δειχνει οτι στις σοσιαλιστικές χώρες δεν υπήρχε φροντιστηριο......

    ΑπάντησηΔιαγραφή