Εισαγωγή σκουπιδιών από Ιταλία

*Ελευθεροτυπία, του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

"Μέχρι και σκουπίδια εισαγόμενα από την Ιταλία θα καίγονται στα εργοστάσια που περιλαμβάνει ο σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων και μάλιστα με επιδότηση από τα κονδύλια για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ)!

Το «επίτευγμα» αυτό της... πράσινης ανάπτυξης μαζί με άλλα, όπως ο τετραπλασιασμός του κόστους σε σχέση με τώρα, προέκυψε από ημερίδα για τη διαχείριση των απορριμμάτων χθες το πρωί στα Καλύβια Αττικής. Επιστήμονες, πολιτικοί και κάτοικοι αντάλλαξαν επιχειρήματα πιο ηχηρά από «κρότου-λάμψης», βόμβες μολότοφ και κλομπιές των ΜΑΤ που πέφτουν εδώ και δύο μήνες στην Κερατέα -σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το δημαρχείο Σαρωνικού (Καλυβίων).
Ο διάλογος συνεχίστηκε παρά το γεγονός ότι μετά τις 12 η αίθουσα μισοάδειασε, αφού πολλοί από τους παρισταμένους έφυγαν ανήσυχοι έχοντας μάθει ότι ξέσπασαν νέα επεισόδια. Την πρωτοβουλία της ημερίδας είχε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που εκπροσωπήθηκε από το βουλευτή Θ. Λεβέντη.
Εκτόξευση κόστους
Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, Αλ. Οικονομόπουλος, μίλησε για την εκτόξευση του κόστους διαχείρισης που θα προκαλέσει η διαχείριση των απορριμμάτων όπως σχεδιάζεται και θα ξεπεράσει τα 200 ευρώ τον τόνο (από 45 σήμερα). Συστατικό στοιχείο της επεξεργασίας είναι η μηχανική ανακύκλωση από την οποία θα προκύπτουν, με βιοξήρανση, υλικά RDF και SRF. Τα υλικά αυτά χρησιμεύουν μόνο για καύση και θα παράγονται σε τεράστιες ποσότητες αφού δεν προωθείται ο διαχωρισμός των απορριμμάτων (χαρτί, γυαλί-πλαστικό-μέταλλο, οργανικά, υπολείμματα) από κάθε νοικοκυριό.
Κατά την καύση όμως παράγονται τεράστιες ποσότητες διοξινών, ανέφερε ο Φ. Κυρκίτσος, φορέας της πρότασης τεσσάρων ΜΚΟ (Οικολογική Εταιρεία, Δίκτυο Μεσόγειος, WWF, Γκρινπίς). Αυτό, όπως είπε, ανακαλύφθηκε στην Ευρώπη στη δεκαετία του '90 και από τότε η μέθοδος της καύσης σταδιακά εγκαταλείπεται διότι καθίσταται πολύ ακριβή η τεχνολογία περιορισμού της ρύπανσης.
Χωρίς διαχωρισμό
Ξεκινώντας από την Αττική, όπου ο σχεδιασμός έγινε με νόμο του 2003, η κατάσταση οδηγείται σε τέτοια κατεύθυνση. Δεν ακολουθούνται μέθοδοι περιορισμού των σκουπιδιών με διαχωρισμό, επαναχρησιμοποίηση και κομποστοποίηση. Ολα καταλήγουν στους ΧΥΤΑ (γι' αυτό χρειάζονται δύο σε Φυλή, Γραμματικό, Κερατέα), εκεί θα γίνεται σε άλλα εργοστάσια η μηχανική ανακύκλωση και μετά θα καταλήγει το παραγόμενο στα εργοστάσια καύσης.
Πρόκειται για «βιομηχανία κατασκευής ακριβών προβληματικών εργοστασίων και ΧΥΤΑ στις πιο αδύναμες περιοχές που παρουσιάζουν τη μικρότερη δυνατή αντίσταση» σχολίασε ο καθηγητής του ΕΜΠ, Κίμων Χατζημπίρος. Ο σχεδιασμός έγινε με πολιτικά κριτήρια και όχι τεχνοκρατικά, ανέφερε ο πρώην νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λ. Κουρής θυμίζοντας ότι ουδέποτε έγινε διάλογος, ούτε επί Νέας Δημοκρατίας (σ.σ. ο κ. Κουρής είναι σήμερα γραμματέας Αυτοδιοίκησης της Ν.Δ.).
Στο Βόλο
Το εργοστάσιο που θα καίει τα σκουπίδια (επισήμως «βιομάζα») αδειοδοτήθηκε για να κατασκευαστεί στο Βόλο. Σε δέκα χρόνια θα παραλάβει από την Ιταλία (εταιρεία Ecolatus) 7 εκατ. τόνους «ανακυκλώσιμων υλικών», τα οποία θα κάνουν και στάση στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Στον Αστακό (όπου δεν ευδοκίμησε η επένδυση του Κατάρ) θα καθαρίζονται, λέει, από πλαστικές ύλες και ελαστικά για να μένει κλάσμα «σχεδόν βιοαποικοδομήσιμο». Για την καύση τους η Βουλή ψήφισε να επιδοτούνται ως ΑΠΕ και αυτό, όπως σημείωσε ο Φ. Κυρκίτσος, θα αφαιρέσει κονδύλια από φωτοβολταϊκά-ηλιακά πάρκα κ.ά"