Μεγίστη ανευθυνότητα, απύθμενη υποκρισία

"Η κυβέρνηση πάντως δεν έχει λόγο να επιβάλει στον πρύτανη και στη Σύγκλητο τις αποφάσεις της. Αν δεν εφαρμόσουν τον νόμο και κλείσουν το πανεπιστήμιο, απλώς ας σταματήσει να τους πληρώνει. Κατά προτίμηση εσαεί…"

Tου Παναγη Γαλιατσατου

Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και η Σύγκλητος αποφάσισαν ότι δεν θα εφαρμόσουν τον νόμο για την ανώτατη εκπαίδευση, που έχει φέρει η υπουργός Παιδείας και θα ψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων. Η Σύγκλητος απειλεί με αναστολή λειτουργίας του Ιδρύματος από τον Σεπτέμβριο, σημειώνοντας ότι από τον Σεπτέμβριο «θα προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις, ακόμη και σε αναστολή λειτουργίας του ιδρύματος. Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο, που η κυβέρνηση ξεπουλάει τα πάντα, είμαστε έτοιμοι να παλέψουμε για τη δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, που θα υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας».

Το πρώτο που φανερώνει αυτή η ανακοίνωση, είναι η ιδιοκτησιακή αντίληψη της Συγκλήτου και του πρυτάνεως απέναντι στο πανεπιστήμιο. Σε απλά ελληνικά, λέει ότι η κυβέρνηση νομοθετεί κάτι που ενοχλεί τα συμφέροντά μου, δεν της αναγνωρίζω το δικαίωμα, δεν θα εφαρμόσω τον νόμο και αν με πιέσουν, θα κλείσω και το πανεπιστήμιο. Τουλάχιστον, οι ταξιτζήδες, οι οποίοι και προσπαθούν να καταστρέψουν τον τουρισμό και να τιμωρήσουν την ελληνική κοινωνία για τον ίδιο λόγο, έχουν το επιχείρημα, ότι τις άδειες τις έχουν πληρώσει, έστω και σε φορολογικά ύποπτες συναλλαγές. Η Σύγκλητος και οι πρυτάνεις συμπεριφέρονται λες και είναι ιδιοκτήτες του πανεπιστημίου και των εδρών τους, χωρίς βέβαια δεν τους έχει στοιχίσει αυτό πεντάρα τσακιστή και ούτε καν μαύρη.

Το δεύτερο που ενοχλεί στην ανακοίνωση είναι η απύθμενη υποκρισία της. Ο πρύτανης και η Σύγκλητος δηλώνουν «έτοιμοι να παλέψουν για τη δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή παιδεία που υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας». Το αποτέλεσμα της πάλης το έχουμε διαπιστώσει όλοι τα τελευταία 30 χρόνια. Και εν τέλει, το πόσο υπηρετεί τις ανάγκες της χώρας η πανεπιστημιακή μας παιδεία μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία, με συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχων από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, δεν μπορεί να δει τρία βήματα μακριά στο μέλλον και πέφτει από τα σύννεφα όταν της συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Παράδειγμα η διεθνής κρίση. Οποιος πιστεύει ή υποστηρίζει ότι το γεγονός πως η Ελλάδα έπεφτε στον γκρεμό και πίστευε ότι «λεφτά υπάρχουν», είναι άσχετο με την ποιότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, τότε μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το νόημά της.

Το τρίτο με το οποίο δικαιούται να απορεί κανείς, είναι το τι ακριβώς διδάσκονται τα παιδιά μας από τέτοιους πρυτάνεις και συγκλήτους. Οτι μια ισχυρή και προνομιούχα ομάδα πίεσης έχει το δικαίωμα όχι μόνο να μην υλοποιήσει τις αποφάσεις μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, αλλά και να τιμωρήσει την κοινωνία αν αυτές οι αποφάσεις δεν την συμφέρουν και αν έχει την ισχύ να το κάνει. Η Σύγκλητος νομιμοποιεί με την απόφασή της την άρνηση κάθε άλλης ομάδας να αποδεχτεί τις αποφάσεις του συνόλου και επιπλέον τη διάθεσή της να τιμωρήσει την κοινωνία. Κάποια σχέση με τη δημοκρατική μέθοδο, βέβαια, αυτά τα καμώματα δεν έχουν.

Η κυβέρνηση πάντως δεν έχει λόγο να επιβάλει στον πρύτανη και στη Σύγκλητο τις αποφάσεις της. Αν δεν εφαρμόσουν τον νόμο και κλείσουν το πανεπιστήμιο, απλώς ας σταματήσει να τους πληρώνει. Κατά προτίμηση εσαεί…