Δυστυχώς παιδιά η χρεοκοπία απομακρύνεται

*Του Λεωνίδα Καστανά

Δυστυχώς παιδιά μου δεν θα πτωχεύσουμε. Αλέξη, η αργεντινοποίηση αναβάλλεται επ’ αόριστον, Αντώνη  θα πρέπει να περιμένεις. Όλοι οι επίδοξοι σκυλευτές του πτώματος του ΠΑΣΟΚ αλλά και της χώρας θα μείνουν με την όρεξη, γιατί το κλίμα κατάθλιψης αλλάζει και οι εκλογές, απομακρύνονται. Όσοι προβάρανε το κουστουμάκι Νο 3% και κάτι, αγωνιούντες για τα πιθανά στενέματα, θα πρέπει να φορέσουν φόρμες εργασίας και να στρωθούν στη δουλειά. Θα πρέπει να κάνουν πολιτική. Θα πρέπει να προτείνουν, να υποστηρίξουν, να διορθώσουν, να είναι συγκεκριμένοι και ρεαλιστές. Θα πρέπει να πουν και κανένα ΝΑΙ. Θα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι ευτυχείς από τη σωτηρία της χώρας. Θα πρέπει να αποδεχθούν ότι η Ελλάδα εισέρχεται σε μια άλλη εποχή με προοπτικές ανάπτυξης και να βάλουν πλάτη. Γιατί οι δυσκολίες είναι μπροστά μας.  Αν θέλουν να υπάρχουν και στο πολιτικό τοπίο του αύριο.

Ξέρω βέβαια ότι «το κάνω πολιτική» δεν είναι εύκολο πράγμα για  τα  πολιτικά μας κόμματα. Γι’ αυτό στην αρχή θα θελήσουν να παίξουν το έργο που βλέπουμε αυτές τις μέρες.

Κυβερνητικές δυνάμεις  θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τα περιθώρια που δίνει η σωτηρία. Μην ανοίξουμε αυτό το κλειστό, να μη διαλύσουμε εκείνον τον άχρηστο οργανισμό, να μην πουλήσουμε. Μήπως μας παίρνει να είμαστε λιγάκι large με κείνη τη συντεχνία; Να κάνουμε και λίγους διορισμούς μπας και μαζέψουμε αυτούς που έχουν φύγει; Οι αδρανειακές και πελατειακές δυνάμεις θα ξεσαλώσουν. Η παρούσα λύση ανοίγει την όρεξη για δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική χαλάρωση. Ελπίδας μας ο ευρωπαϊκός έλεγχος, αλλά δεν ξέρω αν αρκεί. Θα ήταν τελείως βλακώδες να κυριαρχήσουν τέτοιες λογικές. Η λύση στο πρόβλημα του χρέους δεν σημαίνει με τίποτα και λύση στα δομικά προβλήματα της χώρας. Η σωτηρία παραμένει εσωτερική μας υπόθεση.

Οι υπόλοιποι εν σώματι θα βγουν στα κάγκελα. Και δώστου μπιζάρισμα σε ναυτεργάτες και ταξιτζήδες. Και δώστου σέντρες σε πρυτάνεις και φοιτητές. Και όλοι θα ζητούν εκλογές. Η βία θα χτυπήσει κόκκινο. Όπου φαίνεται επένδυση και δουλειά οι δυνάμεις της πτώσης θα τρέχουν να την καταστρέψουν. Η αδράνεια της αντιμνημονιακής λογική πάνω στην οποία στήριξαν όλη την προηγούμενη πολιτική τους θα συνεχίσει να τους οδηγεί. Η νέα κόκκινη γραμμή θα είναι η διατήρηση των κεκτημένων των συντεχνιών. Ο βαθύτερος στόχος τους, η αποφυγή της ανάκαμψης. Η καταστροφή της χώρας.

  Αλλά το πουλί παιδιά πέταξε. Θα πρέπει να πείτε κάτι άλλο, το σύστημά σας θέλει αλλαγή.

Η ίδια εξέδρα που σας αποθέωσε στο πρώτο ημίχρονο, αυτή η ίδια μπορεί και να σας γιουχάρει. Θα πρέπει να κάνετε και σεις λίγο παιχνίδι. Και εδώ είναι το δύσκολο. Δεν φτάνει πια ο στείρος αρνητισμός. Δεν φτάνει να λέτε ότι έχετε προτάσεις. Θα πρέπει να είναι και εφαρμόσιμες στο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Αλλά κυρίως θα πρέπει να θέλετε να αλλάξετε τη χώρα, να θέλετε τις δομικές μεταρρυθμίσεις. Όχι τις άλλες, εκείνες τις δικές σας τις περισπούδαστες που συνήθως οδηγούν στο απλό lifting. Αλλά αυτές που θα πρέπει να διαμορφώσετε από κοινού με την κυβέρνηση και ενάντια στις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Και όταν αυτές γίνουν νόμοι, να σπεύσετε να τις στηρίξετε και να διαμορφώσετε συνθήκες ώστε να ευδοκιμήσει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Τώρα θα φανεί η υπευθυνότητα όλων. Έχει το πολιτικό σύστημα τα κότσια να σταθεί αντάξιο των περιστάσεων; Έχει το ηθικό ανάστημα να  προτάξει το συμφέρον του λαού μπροστά από το κομματικό συμφέρον; Δεν έχω απάντηση καταφατική.