Όταν ο συνδικαλισμός χάνει τη μπάλα

Αναδημοσίευση από "Μη μαδάς τη μαργαρίτα"

Από τη ανακοίνωση της ΟΛΜΕ: 

Οι καθηγητές υπογραμμίζουν ότι η αναπλήρωση της ύλης πρέπει να γίνεται με ρυθμούς που να επιτρέπουν την αφομοίωσή της από τους μαθητές και κάνουν λόγο για «απλουστευτική και μηχανιστική διαχείριση» από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας του ζητήματος που «λειτουργεί τιμωρητικά σε σχέση με τις μαθητικές κινητοποιήσεις».

Η απόφαση της ΟΛΜΕ δεν είναι απλά πολιτικά κατάπτυστη. Είναι και γελοία. Όταν είσαι μακριά από την εκπαιδευτική διαδικασία ανακαλύπτεις και προβλήματα αφομοίωσης της ύλης, στην αναπλήρωση κάποιων χαμένων μαθημάτων που θα γίνουν σε εργάσιμες ημέρες αντί σχολικών εορτών ή εκδρομών. Και αν γίνουν. Το μάθημα κατά την ΟΛΜΕ είναι «τιμωρητική διαδικασία».

ΟΛΜΕ: «Θεωρούμε υποκριτικό το ενδιαφέρον του υπουργείου για την απώλεια διδακτικών ωρών και από το γεγονός της ξαφνικής περσινής απόφασής του με την οποία έληξαν τα μαθήματα στα σχολεία το Μάιο, κατά μία εβδομάδα νωρίτερα», αναφέρει η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας.

Δηλαδή αν το  υπουργείο έληξε πέρυσι το σχολικό έτος μια εβδομάδα νωρίτερα, πράγμα προφανώς αρνητικό, η ΟΛΜΕ νομιμοποιείται να ζητά κάτι αντίστοιχο και φέτος, δηλαδή να μην ολοκληρωθεί η ύλη και να περικοπεί, επειδή μικρές μειοψηφίες μαθητών υπό την ευλογία της κατέλαβαν και κατέστρεψαν σχολεία.

Αλλά και μια ανακοίνωση της Γ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ αναφέρει:

«Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να απορρίψουν την εγκύκλιο του υπουργείου, να μην υιοθετήσουν καμία από τις προτάσεις της  και να σταθούν στο πλάι των μαθητών τους υπηρετώντας τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Οι κρατούντες μας θέλουν συνένοχους «εξαρτήματα απορρόφησης κραδασμών». Των κραδασμών που γεννάει η υποχρηματοδότηση, ο αυταρχισμός και η εγκατάλειψη. Όχι δεν θα γίνουμε σαν αυτούς.

Προφανώς για τους συνδικαλιστές που την υπογράφουν, ο παιδαγωγικός ρόλος των δασκάλων είναι να μην διδάσκουν την διδακτέα ύλη, γιατί έτσι γίνονται συνένοχοι στον αυταρχισμό και την εγκατάλειψη. Δηλαδή αν λουφάρουν μαζί με τους μαθητές τους θα είναι αντιαυταρχικοί και θα έχουν δείξει ενδιαφέρον.

Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου;

Όχι μιλάμε για την επιτομή των σαμποτέρ της δημόσιας εκπαίδευσης. Αν κάποιο παιδί δεν έχει χρήματα να πάει φροντιστήριο και να καλύψει τις ελλείψεις του, να μείνει αγράμματο, γιατί έτσι οι καθηγητές του θα έχουν υπηρετήσει τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Για τι μιλάμε και τι κριτικάρουμε ρε γαμώτο;

Η ΟΛΜΕ δεν είναι αριστερίστικο ή αναρχικό σωματείο. Η πλειοψηφία της διοίκησης ανήκει στη ΝΔ και το ΠαΣόκ. Αλλά προκειμένου να κάνει το γνώριμο δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλισμό αυτό - γελοιοποιείται.

Η ΟΛΜΕ κλείνει το μάτι στους πλέον οκνηρούς εκ των μαθητών και καθηγητών  και τους προτρέπει να κάνουν ή να ανεχτούν τις καταλήψεις γιατί έτσι βεβαίως «αγωνίζονται για τα προβλήματα της εκπαίδευσης», αλλά και γλιτώνουν παράλληλα μάθημα και δουλειά. Καλό φαίνεται ε;

Ευτυχώς η προτροπή αυτή δεν βρήκε κοινό να τη συμμεριστεί και να την υποστηρίξει. Οι σύλλογοι των καθηγητών ήδη δρομολόγησαν προγράμματα αναπλήρωσης, αξιοποιώντας τις πολλές, συνήθως, χαμένες ώρες του σχολικού προγράμματος. Οι δάσκαλοι γνωρίζουν το καθήκον τους και αδιαφορούν για όλον αυτόν τον συνδικαλιστικό συρφετό.

Καταλαβαίνουμε ότι γινόμαστε ενοχλητικοί στην Αριστερά που συνεχίζει να πιστεύει ότι οι διοικήσεις σωματείων, όπως η ΟΛΜΕ, είναι προοδευτικές και νοιάζονται για το συμφέρον της κοινωνίας. Δεν φταίμε εμείς. Δεν μας αφήνουν ήσυχους. Τα έργα τους το δείχνουν. Είναι πλέον τόσο προκλητικές αυτές οι μειοψηφικά εκλεγμένες διοικήσεις, που προσβάλλουν βάρβαρα το δημόσιο αίσθημα. Δεν είναι συντεχνιακές. Είναι εχθροί του δημοσίου συμφέροντος. Απλά ας προσέχουν αυτοί και αυτές που συναγελάζονται μαζί τους, που τους δέχονται ως έγκυρους συνομιλητές για τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης. Εκτίθενται. Εκτός και αν συμφωνούν πολιτικά μαζί τους.