Το κλειδί της Λύσης είναι στα χέρια του Τρίτου πόλου.

 

Σαρώνουν οι φήμες (από «κρυφές» δημοσκοπήσεις) ότι το εκλογικό σώμα έχει ήδη αποφασίσει. Απορρίπτει την ρωσική ρουλέτα της μονομερούς καταγγελίας, που προτείνει η ασυνάρτητη λαϊκίστικη αριστερά και επιλέγει (αναγκαστικά) να στηριχθεί στην ετερόκλητη κεντρο-ακρο-δεξιά πολυκατοικία. Επιλέγει δηλαδή να εμπιστευτεί το έτερο άκρο του αναξιόπιστου δίπολου. Έτσι γίνεται όταν δεν  αναλαμβάνεις τις ευθύνες που σου αναλογούν και σπρώχνεις την χώρα σε επαναληπτικές εκλογές, όταν παίζεις το παιχνίδι του νέου δικομματισμού αλλά ποντάρεις να βγεις δεύτερος. Ανάμεσα στις δύο πολιτικές δυνάμεις που αποτελούν την καρικατούρα δικομματισμού, τον Σύριζα και την ΝΔ, το εκλογικό σώμα ανίχνευσε ποιος θέλει να τρέξει αλλά να μην κερδίσει και του δίνει την 2η θέση.

Αυτά λένε οι φήμες τις οποίες προεξόφλησε εχθές το Χρηματιστήριο Αθηνών και προεξοφλούν τα γραφεία στοιχημάτων. Αυτά λένε οι φήμες αλλά οι εκλογές είναι την Κυριακή, τότε θα δούμε τι ακριβώς θα πουν οι πολίτες. Οι δημοσκοπήσεις γίνονται για να επαληθεύονται και ενίοτε να ανατρέπονται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανένα από τα δύο κόμματα που διεκδικούν ή «διεκδικούν» την πρώτη θέση δεν μπορεί (ούτε πρέπει) να αναλάβει το βάρος της ανάταξης της χώρας. Είτε με τον Σύριζα, είτε με την ΝΔ στην πρώτη θέση θα χρειαστεί η ισχυρή συμμετοχή του τρίτου πόλου, του πόλου της κεντροαριστεράς. Η ανάγκη αυτή δεν περιορίζεται στην αριθμητική προϋπόθεση της εξασφάλισης του 150 + 1 των βουλευτών στην νέα βουλή. Τι είδους σταθερότητα θα έχει μια ισχνή πλειοψηφία στην βουλή και στην κοινωνία; Μια πλειοψηφία με πυρήνα ένα από τα δύο κόμματα που έχουν και τα δύο, αποτύχει παταγωδώς, το καθένα στον ρόλο που βρέθηκε τα τελευταία κρίσιμα χρόνια. Τι είδους σταθερότητα και αποτελεσματικότητα θα έχει αυτή η ισχνή πλειοψηφία την ώρα που ο έτερος μονομάχος θα αλωνίζει δημοκοπώντας στην αντιπολίτευση;

Η ΝΔ , όπως βεβαίως και το ΠΑΣΟΚ, έχουν παταγωδώς αποτύχει και ως κόμματα στην εξουσία και ως κόμματα στην αντιπολίτευση. Εναλλασσόμενα στην εξουσία ανέβαζαν πάντα το ίδιο θλιβερό έργο του πελατειακού παμφάγου και αντιπαραγωγικού κομματικού κράτους, το ίδιο πάντα έργο «όλα πάνε καλά με τα δανεικά». Εναλλασσόμενα στην αντιπολίτευση αντάλλασσαν ρόλους εν μια νυκτί, ανεβάζοντας το «τίποτε δεν πάει καλά», το «όχι σε όλα» ανακαλύπτοντας πάντα με έκπληξη  ότι η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η ακρίβεια θέριεψαν αυτομάτως όταν  έχασαν τη νομή της εξουσίας.

Η λαϊκίστική αριστερά δεν χρεώνεται με κυβερνητικές ευθύνες, δεν έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, δεν παραγέμισε το κράτος με αθρόους , περιττούς διορισμούς υμετέρων. Χρεώνεται όμως την παταγώδη αποτυχία της στον ρόλο της αντιπολίτευσης.

 Όχι μόνο δεν προειδοποίησε για την επερχόμενη χρεοκοπία αλλά παίζοντας και αυτή το έργο «τίποτε δεν πάει καλά, πάρτε και άλλα δανεικά», όχι μόνο δεν στάθηκε απέναντι στην θηριώδη επέκταση του πελατειακού κράτους αλλά υπερακόντιζε ζητώντας όλο και περισσότερες προσλήψεις. Όχι μόνο δεν στάθηκε απέναντι στα προνόμια των πανίσχυρων συντεχνιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα αλλά υιοθετούσε κάθε τους αίτημα. Την πολιτική αυτή εξαργυρώνει σήμερα υποδεχόμενη όλο το κρατικοδίαιτο συνδικαλιστικό δυναμικό του επάρατου ΠΑΣΟΚ.   Όχι μόνο δεν κινητοποιήθηκε για μεταρρυθμίσεις αλλά αντιστάθηκε με όλα τα μέσα, ακόμα και με μεθόδους στα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας, σε κάθε απόπειρα, σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού.

Η λαϊκίστικη αριστερά πολιτεύτηκε με απόλυτη συνέπεια ως δύναμη αδράνειας, βαρύδι σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης. Αντιστάθηκε και ματαίωσε τον περιφερειακό σχεδιασμό στην διαχείριση των σκουπιδιών. Μετέτρεψε σε σύμβολο εξέγερσης την άρνηση των κατοίκων της Κερατέας να δεχθούν το αυτονόητο, να οργανώσουν την διαχείριση των δικών του απορριμμάτων. Αντιστάθηκε και ματαίωσε την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων,  διατηρώντας στη ζωή το απίστευτο καθεστώς των χιλιάδων Ελλήνων φοιτητών που αναζητούν το όνειρο στα τριτοκοσμικά Πανεπιστήμια της Βαλκανικής. Αντιστάθηκε και ματαίωσε μέχρι στιγμής την απόπειρα να σπάσει το κύκλωμα της διαπλοκής στα δημόσια Πανεπιστήμια ανάμεσα στο λόμπυ του διδακτικού προσωπικού και στις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις. Αποτέλεσε τον ιθύνοντα νου των οργανωμένων μειοψηφικών δυνάμεων κρούσης που δεν επέτρεψαν, δια της βίας, την διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη νέων διοικήσεων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Αντιστάθηκε και θα ματαιώσει πιθανόν κάθε επενδυτικό σχέδιο, από την αξιοποίηση του Ελληνικού μέχρι την επέκταση των ιχθυκαλλιεργειών, από τα μεταλλεία χρυσού μέχρι την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Σε μια από αυτές τις δύο δυνάμεις λοιπόν θα εμπιστευτούμε την τύχη μας. Είναι κρίμα αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα Το σενάριο όμως μια σχετικής παντοδυναμίας του ενός από τους δύο πόλους του υπό δημιουργία νέου δικομματισμού, γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικό αν κανείς το συμπληρώσει με την σχετική παντοδυναμία του άλλου, του κόμματος που θα καταλάβει την δεύτερη θέση και που οχυρωμένο στην αντιπολίτευση θα συνεχίσει να κάνει αυτό ξέρει καλά. Να παροξύνει τα ήδη εκρηκτικά προβλήματα και να εμποδίζει κάθε βήμα για την έξοδο από την κρίση. Να βάζει δηλαδή το κομματικό συμφέρον πάνω από το δημόσιο. Να διεκδικήσει μέχρι τέλους την αναρρίχηση στην εξουσία έστω και αν αυτό που βρει δεν θα είναι κάτι περισσότερο από ένας σωρός ερειπίων.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το κλειδί της Λύσης βρίσκεται στην αποδυνάμωση και των δύο μονομάχων της μετωπικής και αδιέξοδης σύγκρουσης και ταυτόχρονα στην ισχυροποίηση του τρίτου πόλου, του πόλου της κεντροαριστεράς, του πόλου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας. Η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ, της κυρίαρχης έως χθες δύναμης σε αυτό τον χώρο, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησε, έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό στον πολιτικό χάρτη. Το κενό αυτό πρέπει γρήγορα να καλυφθεί. Η ανισορροπία που προκαλεί η μετατόπιση προς τα άκρα του πολιτικού συστήματος εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για την οικονομία, το δημοκρατικό πολίτευμα αλλά ακόμα  και την εθνική ακεραιότητα.

 Στις εκλογές της Κυριακής, η ισχυροποίηση της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι η επιλογή που θα δώσει την Λύση σε κάθε περίπτωση. Είτε η ΝΔ αναδειχθεί πρώτη δύναμη, είτε ο Συριζα. Η εντολή που θα λάβει η Δημοκρατική Αριστερά είναι εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης ευθύνης με την μέγιστη δυνατή αποδοχή στο λαό και στη βουλή. Μιας κυβέρνησης που θα στηριχθεί σε άφθαρτα και ικανά πρόσωπα και που θα κληθεί να υλοποιήσει ένα ρεαλιστικό και προοδευτικό πρόγραμμα.

Το κλειδί της λύσης βρίσκεται στα χέρια του τρίτου πόλου. Στο χέρι του πολίτη είναι η ισχυροποίηση της ΔΗΜ.ΑΡ. και η ανάδειξή της στην τρίτη πολιτική δύναμη.