SOS, η Δημοκρατία δίνει εξετάσεις.

SOS1. Αθώος! Αθώος! Φώναζαν κάτοικοι της Παιανίας,  αλληλέγγυοι με τον 24χρονο, που πήρε το νόμο στα χέρια του εκτελώντας άοπλο διαρρήκτη. Φρικτή μεν αλλά αναμενόμενη αντίδραση πολιτών που κάθε νύχτα ζουν με τον τρόμο εισβολής ληστών στις εστίες τους. Το ίδιο έγινε πρόσφατα στην Λακωνία όταν κάτοικος εκτέλεσε Ρουμάνο κλέφτη.

SOS2. «η  τόπος αυτός γνώρισε προκοπή επί Γεωργίου Παπαδοπούλου ...ποτέ οι εκλογές δεν έσωσαν αυτή τη χώρα… θέλουμε πίσω τις αλύτρωτες πατρίδες, την Μικρά Ασία, την Πόλη». Αυτά λέει ο Μιχαλολιάκος, αρχηγός της Χρυσής Αυγής μιλώντας σε λαϊκή συγκέντρωση στο Ασπρόπυργο. Το μήνυμα όμως έχει και άλλους αποδέκτες, εκτός από τα φτωχά, χειμαζόμενα και σε απόγνωση, λαϊκά στρώματα.  Ο φασίστας Μιχαλολιάκος απευθύνεται στο σιδερένιο χέρι της χώρας, στους Έλληνες στρατιωτικούς και στρώνει το δρόμο για την ώρα που η εκτροπή θα προβάλλει ως λύση στο χάος της απελπισίας, του φόβου, της απόλυτης φτώχειας.

Πριν από ένα ή δύο χρόνια το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, παρά τις κραυγαλέες του αδυναμίες,  έμοιαζε απόλυτα εδραιωμένο και ο κίνδυνος φασιστικής εκτροπής , απλώς προκαλούσε γέλια και πειράγματα για την ψυχική υγεία του φαντασιόπληκτου κινδυνολόγου.

Στις ημέρες των αγανακτισμένων (πολιτών και πελατών), στην πλατεία Συντάγματος,  ακούσαμε για πρώτη φορά το σύνθημα, «η χούντα δεν τελείωσε το 74» και λίγο πριν ή μετά το «να καεί, να καεί το μπουρδ… η βουλή»

Αυτό ήταν, η μαγική φράση «άνοιξε σουσάμι» είχε ειπωθεί και η πόρτα του φρενοκομείου είχε ανοίξει. Ο δρόμος για τον φασισμό έχει στρωθεί.

Δεν αρκούν οι λεκτικές καταδίκες, οι καταγγελίες των κομμάτων και των πολιτικών για να αναχαιτιστεί ο επελαύνον φασισμός για ένα πολύ απλό λόγο. Τα λόγια των πολιτικών και των κομμάτων, τα έχει χεσμένα ένα τμήμα της κοινωνίας που μεγαλώνει όσο η δημοκρατία αποτυγχάνει στις εξετάσεις που δίνει κάθε μέρα.

Η δημοκρατία πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να υπηρετήσει το δημόσιο και όχι το κομματικό-πελατειακό συμφέρον. Τα πολιτικά κόμματα που πιστεύουν στην Δημοκρατία πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να την υπερασπιστούν και αυτό θέλει πράξεις, όχι ανέξοδα λόγια.  Τα δημοκρατικά κόμματα πρέπει στις 18 Ιουνίου να σχηματίσουν μια σταθερή, πολυκομματική, ολιγομελή κυβέρνηση με φερέγγυα και ικανά πρόσωπα που θα πιάσουν αμέσως δουλειά. Που θα πει όλη την αλήθεια, θα ξεκαθαρίσει ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, ότι χρειάζεται ενότητα, δίκαιη κατανομή του βάρους, κοινωνική προστασία του αδύναμου και σκληρή δουλειά για να αποφύγουμε το χειρότερο.

Η δημοκρατία πρέπει να περάσει στις εξετάσεις, δεν είναι πλέον αυτονόητο κεκτημένο!