«...Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στροβιλίζεται σε έναν μανιασμένο χορό καταστροφής. Βρίζονται, χτυπιούνται, ουρλιάζουν, κινδυνολογούν, λοιδορούν, ανταλλάσσουν απίστευτες καταγγελίες βουλιάζοντας στο έλος της μισαλλοδοξίας και του ανορθολογισμού, κλείνοντας τα μάτια απέναντι σε μια αμείλικτη πραγματικότητα...».
Αυτά γράφονται το 2014. Εντυπωσιάζει και απογοητεύει συγχρόνως η κατακλείδα στο ίδιο άρθρο η οποία μας θυμίζει διαπιστώσεις θλιβερές, του Γ. Σεφέρη εποχής 1945:
«...η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις (…) Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε και υπάρχουν άγνωστοι, πολλοί που δεν ξέρουν, αλλά που αξίζουν…».
Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας περιμένουμε να δούμε με πόση σοβαρότητα θα ενεργήσουν οι βουλευτές μας σήμερα.
Να γίνει μια καλή αρχή με την εκλογή του ΠτΔ και στην συνέχεια να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την αναγκαία εθνική συνεννόηση. Πρωτοβουλίες που ας μη ξεχνιόμαστε ανήκουν πρωτίστως στον χώρο ευθύνης της κυβέρνησης. Πρωτοβουλίες που όφειλε να έχει αναλάβει προ πολλού.
Πρωτοβουλίες όμως αναμένουμε και από τις διάσπαρτες δυνάμεις που ομολογούν πίστη στην ανάγκη δημοκρατικού εκσυγχρονισμού, που σωστά προκρίνουν την επείγουσα προτεραιότητα μεταρρύθμισης του αναχρονιστικού κράτους και αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου. Όλα σωστά τα διακηρύσσουν εκτός από ένα. Τα αναγκαία βήματα ενοποίησης του χώρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου