Ένα ακόμη παράδειγμα αριστερής αφωνίας λόγω ...ιδεοληψίας

του Γιώργου Προκοπάκη

Αύριο (16/7) κλείνει χρόνος από την ανακοίνωση της προσφοράς της Τράπεζας Πειραιώς για εξαγορά της συμμετοχής του Δημοσίου στην Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ) και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ). 
Συνολική προσφορά κάπου 1 δισ, με 300 εκατ να αναλογούν στην ΑΤΕ (η χρηματιστηριακή αποτίμηση της συμμετοχής του Δημοσίου ήταν τότε περίπου 700 εκατ). Μένοντας στην ΑΤΕ μόνον, η πρόταση σήμαινε περίπου 1 δισ στο ταμείο του Δημοσίου (635 εκατ προνομιούχες μετοχές από το νόμο Καραμανλή).
Η Τρόικα πρότεινε να μην υποστηρίζονται οι μη βιώσιμες τράπεζες, αλλά μόνον οι συστημικές (Εθνική, ΑΛΦΑ, Eurobank, Πειραιώς).
Σήμερα, το Δημόσιο έχει καταθέσει 1.144 δισ σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΑΤΕ, και κάπου 200 εκατ άλλοι (ΤΤ, ΤΠκΔ). Η αξία της συμμετοχής του Δημοσίου είναι 750-800 εκατ και δεν έχει ορατή προοπτική ανάκτησης των 635 εκατ των προνομιούχων.
Δηλαδή, σε σχέση με την "απαράδεκτη" πρόταση της Πειραιώς, έχει χαθεί χρηματιστηριακή αξία κάπου 700 εκατ (τα 400 εξανεμίσθηκαν κατά την περίοδο της αύξησης!) και θα περιμένουμε του Αγίου Φούφουτου να ανακτήσουμε τα 635 εκατ. Κυρίως όμως, τα φρέσκα (δανεικά από την Τρόικα προφανώς, μη προβλεπόμενα στον προϋπολογισμό!) 1.144 δισ είναι παρκαρισμένα στην ΑΤΕ, η οποία λόγω της προβληματικής κεφαλαιακής της επάρκειας, δεν μπορεί να κάνει ΤΙΠΟΤΕ. Είναι μη-τράπεζα!
Δε βαριέσαι θα μου πείτε! 

Αν όμως αυτά τα φρέσκα 1.144 δισ πήγαιναν σε "συστημική"τράπεζα με κεφαλαιακή επάρκεια, θα ήταν διαθέσιμα για δάνεια κεφαλαίου κίνησης μικρομεσαίων. 

Ας πούμε, από 50 χιλ κάθε μικρομεσαίος πληττόμενος επιχειρηματίας που απολύει, ζη από παρακράτηση εισφορών και φόρου, δεν έχει στοκ και δεν έχει καμιά υποστήριξη από τράπεζες, τα παρκαρισμένα λεφτά στην ΑΤΕ (με την ελπίδα να περάσει τα stress tests) θα έδιναν ανάσα σε 23.000 (είκοσι τρεις χιλιάδες) μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Δε μιλάει κανένας! 

Τα τραπεζικά στελέχια για τις καρέκλες, η ΟΤΟΕ για τους γνωστούς λόγους, το ΕΒΕΑ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, και η Αριστερά γιατί έχει ονειρώξεις Δημόσιου Βραχίονα στο τραπεζικό σύστημα. Το τι θα κάνει και με τι ρευστότητα, άγνωστο.
Το ζήτημα είναι με τις ιδεολογικές ιδεοληπτικές τοποθετήσεις. Στο όνομα της χιλιαστικής Δευτέρας Παρουσίας όπου μια ισχυρή δημόσια τράπεζα θα παρεμβαίνει ώστε να μειώνονται οι διαφορές επιτοκίων χορηγήσεων/καταθέσεων (λεπτομέρεια, χρειάζεται να υπάρχουν λεφτά) η Αριστερά είναι άφωνη μπροστά στην συντελούμενη καταστροφή.

Τι να κάνουμε όμως! Το Μνημόνιο φταίει για όλα!