 |
| Άλλαξε ο Μανωλιός... |
Δημοσίευσε
η Εθνική Τράπεζα τις εκτιμήσεις της για την περίπτωση χρεοκοπίας και επιστροφή
στην δραχμή. Ανεργία 36%, υποτίμηση 65%, μείωση πραγματικού εισοδήματος 55%. Σιγά τα αυγά. Τίποτα νέο δεν ειπώθηκε. Όσοι
ενδιαφέρονται έχουν διαβάσει και έχουν ακούσει δεκάδες ανάλογες προειδοποιήσεις.
Η τελευταία που εγώ άκουσα, ήταν του κ.
Σημίτη και η προτελευταία του κ. Αλαβάνου. Προς τι λοιπόν η οργισμένη αντίδραση
των σημαιοφόρων της νέας εποχής μετά την καταδίκη του πολιτικού συστήματος;
Στις εκλογές
της 6ης Μαΐου, σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση, το 60% των ψηφοφόρων που επέλεξαν
Συριζα και Χρυσή Αυγή, ήθελαν να καταδικάσουν φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Με το ίδιο κριτήριο, με μικρότερα αλλά
σημαντικά ποσοστά, εψήφισαν και οι πολίτες που επέλεξαν τα άλλα αντιμνημονιακά
κόμματα, Δημ.Αρ. , Αν. Ελ.
Τι άραγε
σημαίνει η καταδίκη του φθαρμένου πολιτικού συστήματος;
Σημαίνει κατάρρευση
της εκλογικής επιρροής των δύο πρωταγωνιστών του δικομματισμού, ΝΔ και Πασοκ ώστε
η πολιτική ζωή να προχωρήσει χωρίς αυτούς. Ο στόχος και η επιθυμία αυτή του
εκλογικού σώματος υλοποιήθηκε σε ένα βαθμό. Τα ποσοστά κατρακύλησαν, πρόσωπα
που κυριαρχούσαν εξαφανίστηκαν. Νέες δυνάμεις ήρθαν στο προσκήνιο.
Αυτά όμως είναι
μόνο η αρχή, ένα πρώτο βήμα. Η καταδίκη του ένοχου πολιτικού συστήματος πρέπει
να σημαίνει επίσης και την έμπρακτη καταδίκη της ψυχής του πελατειακού πολιτικού
συστήματος, του πολιτικού λόγου δηλαδή που χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων, που συμμαχεί
με τις συντεχνίες των πελατών γιατί έχουν πολιτική δύναμη, που ξεχνάει τους φτωχούς
γιατί δεν έχουν δυνατά συνδικάτα, που
μιλάει με την ξύλινη γλώσσα, που αποφεύγει
με άλλα λόγια την αλήθεια όπως ο διάολος το λιβάνι.
Το πρώτο
αυτό βήμα έμεινε μετέωρο όταν τα κόμματα που εισέπραξαν την διαμαρτυρία φοβήθηκαν
να υλοποιήσουν το άλλο σημαντικό μήνυμα των εκλογών. Τον σχηματισμό κυβέρνησης
συνεργασίας που θα αλλάξει την βάναυση και αναποτελεσματική λιτότητας αποτρέποντας
την ολική καταστροφή που συνεπάγεται η χρεοκοπία και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα,
σε μια πληθωριστική δραχμή κατοχικού.
Αρνήθηκαν να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες συγκλίνοντας
σε ένα σχέδιο σωτηρίας. Προτίμησαν νέες εκλογές και αύξηση του εκλογικού τους ποσοστού
αν και αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις ενός νέου κακέκτυπου δικομματισμού. Επέλεξαν
την μετωπική σύγκρουση αγνοώντας την εντολή της 6ης Μαϊου για κυβερνήσεις
συνεργασίας. Επέλεξα την προσχώρηση στις πρακτικές του καταδικαστέου φθαρμένου
πολιτικού συστήματος. Το καταδικασμένο
πολιτικό σύστημα αναβιώνει μεταμφιεσμένο.
Έτσι εξηγείται
η σφοδρή ενόχληση από την δημοσίευση της έκθεσης της Εθνικής Τράπεζας, τις εκτιμήσεις
της οποίας κανείς, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Αλαβάνος, ούτε το ΚΚΕ, δεν αμφισβητούν.
Το
ζητούμενο είναι να ψηφίσουν οι πολίτες χωρίς να γνωρίζουν όλη την αλήθεια. Το άτιμο το σύστημα, όλο αλλάζει και όλο ίδιο
μένει!
Ουδεμία σχέση έχει αυτό που γράφεις, με την δημοσίευση (δια "διαρροής") της Έκθεσης της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος - δηλαδή ο κ. Απόστολος Ταμβακάκης και η παρέα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που δεν είπαν αυτοί που διέρρευσαν την Έκθεση του κ. Μυλωνά πρώην στελέχους του Δ.Ν.Τ., αγαπητέ Γιάννη, είναι ότι αυτή η Έκθεση συντάχθηκε τον Απρίλιο του 2010. Τόσο ... πρόσφατη είναι.
Ότι γίνεται για προεκλογικούς λόγους, που σχετίζονται με την κατατρομοκράτηση του πληθυσμού, αυτό είναι φανερό.
Επίσης, δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να ειπωθεί ότι όλα τα συμπεράσματα της Έκθεσης αποτελούν μια προπαγανδιστική αυθαιρεσία των συντακτών της. Αυτό είναι φανερό σε κάθε έναν άνθρωπο ο οποίος διαθέτει έναν ελάχιστο κοινό νου.
Αυτοί οι τύποι, θα ήταν καλό, αντί να μεμψιμοιρούν και να κινδυνολογούν, να έστρωναν τον πισινό τους και πολύ πριν ακόμα, από την σύνταξη αυτής της Έκθεσης (από την εποχή της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη το 2002 - στην οποία, σου επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, δεν έπρεπε να μας είχαν βάλει και μάλιστα, εγκλημάτισαν εναντίον του τόπου και του λαού του, βάζοντας την ελληνική οικονομία σε μια ζώνη σκληρού νομίσματος, την έκδοση του οποίου δεν έλεγαν) να κατέστρωναν ένα λεπτομερές εναλλακτικό σχέδιο, για την περίπτωση εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη.
Αυτό είναι που χρειάζεται η χώρα και αυτό καθίσταται απαραίτητο (και είναι, παντελώς, άσχετο από τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές και το αποτέλεσμά τους, είτε, σε αυτές, πρώτο κόμμα είναι η Ν.Δ., είτε ο ΣΥΡΙΖΑ), όσο προχωρεί η διαδικασία αποδόμησης της ευρωζώνης, η οποία είναι, ήδη, νεκρή, ως νομισματική ένωση και συντηρείται ως νεκροζώντανη, ως ένα βαμπίρ, επειδή η γερμανική ελίτ αρνείται να αποδεχθεί την επίσημη διαπίστωση του θανάτου της ευρωζώνης και την αντικατάστασή της από ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό σχήμα, στα πρότυπα των Η.Π.Α.
(Το γιατί η γερμανική ελίτ - η οποία έχει εναλλακτικά σχέδια στην διάθεσή της για την περίπτωση που καταρρεύσει η ευρωζώνη - πράττει όσα πράττει δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος : Η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ ενδιαφέρεται για τα δικά της συμφέροντα και διακατέχεται από μια επαρχιωτικής φύσεως εθνικιστική νοοτροπία, η οποία προτάσσει την εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων, έναντι των ευρύτερων ευρωπαϊκών και δεν είναι διατεθειμένη να μοιραστεί με άλλους όσα κερδίζει, ούτε να χάσει τον έλεγχο της εθνικής της περιουσίας, μοιραζόμενη τα χρέη των άλλων, παραδίδοντας τον μηχανισμό σχηματισμού των ζωτικών αποφάσεων, που την αφορούν, σε ένα διευρωπαϊκό ομοσπονδιακό πολιτικό και κυβερνητικό σχήμα. Τουλάχιστον, αυτή η ελίτ, που διοικεί την Γερμανία, σήμερα και αποτελείται από αυτούς που την απαρτίζουν, δεν είναι διατεθειμένη να παραδώσει την Γερμανία της σε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία, γι' αυτό και προτιμά την διατήρηση της ευρωζώνης, με νύχια και με δόντια, ως έχει, μην αποκλείοντας και την διάλυσή της, αν οι άλλοι την παραζορίσουν).
Καλό, λοιπόν, είναι να κοιτάξουν να ετοιμάσουν εναλλακτικά σχέδια επιστροφής στην δραχμή και όχι να κλαίνε την μοίρα μας, ή να προσπαθούν να πανικοβάλλουν τον κόσμο, για κάτι το οποίο καθίσταται ολοένα και περισσότερο πιθανό - αν και η έξοδος από την ευρωζώνη, δεν πρέπει να αποτελέσει μια μονόδρομη επιλογή, ούτε να γίνει χωρίς εκβιασμούς και την πρέπουσα διαπραγμάτευση, η οποία θα πρέπει να είναι σκληρή και επίπονη.
Και η κατάστρωση του εναλλακτικού σχεδίου επιστροφής στην δραχμή είναι απαραίτητη για να λειάνει και να ξεπεράσει, το ταχύτερο δυνατό, τις δυσκολίες που θα αντιμετωπισθούν στην πράξη. Όσον αφορά το ίδιο το σχέδιο, αυτό δεν είναι δύσκολο στην σύλληψή του, ως πλαισίου. Οι δυσκολίες είναι στις λεπτομέρειές του. Γι' αυτό και απαραίτητη είναι η δημιουργία ενός ικανού επιτελείου, το οποίο να μπορέσει να το δει στις απώτατες λεπτομέρειές του και να οργανώσει την εφαρμογή του, ευθύς, ως έλθει η ώρα - και η ώρα της εφαρμογής του μπορεί να έλθει χωρίς να μας ρωτήσει, εάν αύριο η Ισπανία, ή η Γερμανία ανακοινώσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη -, ή αμέσως μόλις κριθεί ότι αυτό πρέπει να γίνει, ως ελληνική επιλογή και με ελληνική πρωτοβουλία.
Και επειδή η κινδυνολογία είναι κακό πράγμα, καλόν είναι να δούμε, το τι πρέπει να γίνει με την επιστροφή στην δραχμή και το μεταβατικό διάστημα, το οποίο θα περάσει, μέχρις ότου ισορροπήσει η ελληνική αγορά με την νέα δραχμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χρονικό αυτό διάστημα, για την μετάβαση στην νέα δραχμή, υπό ομαλές συνθήκες είναι κάπου ανάμεσα στους 6 μήνες έως τον ένα χρόνο (για 18 μήνες έχει μιλήσει ο Προβόπουλος και είναι υπερβολικός, αλλά ας δεχτούμε και αυτό που λέει ο τωρινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος).
Αυτό που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ως μεγαλύτερο πρόβλημα, με την νέα δραχμή, θα είναι το εξωτερικό ισοζύγιο, δηλαδή το εμπορικό ισοζύγιο και την κίνηση κεφαλαίων.
Όσον αφορά το εμπορικό ισοζύγιο, πρέπει να πούμε ότι εδώ βρίσκεται το δυσκολότερο πρόβλημα, διότι αφορά τις εισαγωγές και τις εξαγωγές εμπορευμάτων και επειδή δεν υπάρχει κανένα προστατευτικό δίκτυ, για τις εισαγωγές, στις οποίες η ελληνική οικονομία είναι τελείως ανοικτή, ενώ έχει χάσει την μάχη και στους τομείς των εξαγωγών και του τουρισμού. Απαραίτητη είναι η αντιστροφή της διαδικασίας αυτής, που ξεκίνησε με την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, δηλαδή προαπαιτούμενη είναι η αντιστροφή της ροής των κεφαλαίων και των εμπορευμάτων, που εισέρχονται και εξέρχονται, φροντίζοντας την αύξηση της ροής των εξαγωγών, προκειμένου να έχουμε το αναγκαίο συνάλλαγμα και εξασφαλίζοντας την μείωση των εισαγωγών, επιλέγοντας να κρατήσουμε εκείνα τα ξένα προϊόντα, που χρειάζονται και να διώξουμε όσα δεν είναι απαραίτητα.
Π.χ. στον τομέα της διατροφικής επάρκειας, η ελληνική παραγωγή καλύπτει το 90% περίπου των αναγκών της χώρας. Και όμως, έχουμε διείσδυση στην ελληνική αγορά από το εξωτερικό, της τάξης, περίπου, του 40%. Φυσικά, ουδείς λόγος υπάρχει για να καλύπτεται η εσωτερική ζήτηση, από το εξωτερικό, σε τέτοια επίπεδα. Η χώρα θα πρέπει να ορίσει ότι, εφ' όσον υπάρχει η σχετική παραγωγή, δεν θα πρέπει να εισάγεται τίποτε, όσο αυτή δεν εξαντλείται, στο συγκεκριμένο προϊόν. Και αυτό που, τελικά, εισάγεται, θα πρέπει να έχει τα ίδια επίπεδα ποιότητας και παραγωγικότητας, με τα αντίστοιχα ελληνικά προϊόντα.
(Ακόμα και στα ζητήματα ενεργειακής επάρκειας, που τίθενται λύσεις υπάρχουν και είναι σχετικά εύκολες - ανάμεσα στα άλλα και επειδή οι προμηθευτές ενέργειας - πετρέλαιο κλπ - είναι ανταγωνιστές της Δύσης και μπορούν να μας προμηθεύσουν αυτά που χρειαζόμαστε, αρκεί να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις και οι σχετικές συμφωνίες, σε διακρατικό επίπεδο - κάτι που τώρα δεν είναι επιτρεπτό στην χώρα μας, όσο είναι στην ευρωζώνη, διότι δεν μπορεί να κάνει διακρατική διαπραγμάτευση χωρίς την μεσολάβηση των ιδιωτικών εταιριών και το κέρδος τους, γεγονός το οποίο ανεβάζει, για παράδειγμα το κόστος πετρελαίου, το οποίο θα μειωθεί, ακόμα και κατά 20%, αν κάνουμε διακρατικές συμφωνίες, χωρίς την μεσολάβηση των ιδιωτικών εταιριών και το κράτος ελέγξει το κύκλωμα λαθρεμπορίας στον χώρο αυτόν, που είναι εκτεταμένο και ανεξέλεγκτο.
Τα παραπάνω, φυσικά, δεν αφορούν μόνο τον τομέα των τροφίμων, αλλά αφορούν το σύνολο της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών της χώρας, σε όλους τους τομείς.
Όσον αφορά την κίνηση των κεφαλαίων, απαραίτητη είναι η εγκαθίδρυση του πλήρους ελέγχου στον χώρο αυτόν, γεγονός το οποίο προϋποθέτει την κρατικοποίηση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος (κάτι που, ατύπως, ήδη, συμβαίνει και τώρα με το ευρώ, αφού το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει χρεωκοπήσει και χρηματοδοτείται από το ελληνικό δημόσιο και την Ε.Κ.Τ., ενώ ο "ιδιωτικός" του χαρακτήρας, είναι μια λεοντή την οποία θέλουν να κρατήσουν οι τροϊκανοί, οι τραπεζίτες και το δουλικό τους προσωπικό - οι Έλληνες πολιτικοί -, προκειμένου η μπατιροτραπεζοκρατία του τόπου μας να εξακολουθεί να κουμαντάρει τις μπατιριμένες τράπεζες και να φορτώνει τα χρέη τους στο κράτος και στον πληθυσμό του τόπου).
Με την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος της χώρας, θα κοπεί με το μαχαίρι η διαρροή των κεφαλαίων από την χώρα. Αυτό έπρεπε να γίνει από τον Απρίλιο του 2010 και ακόμα νωρίτερα, όταν ακόμα οι καταθέσεις στην Ελλάδα έφθαναν στα 240 δισ. € (ενώ τώρα φθάνουν σύμφωνα με τα στοιχεία του Απριλίου του 2012, στα 160 δισ. €. Όσο αργεί η επιβολή ελέγχων στην κίνηση των κεφαλαίων η κατάσταση θα χειροτερεύει και θα καταστεί ανεξέλεγκτη. Άλλωστε μόνον έτσι θα αντιστραφεί η αρνητική αυτή κίνηση στα κεφάλαια της χώρας, η οποία, κατά την δεκαετία της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη έφθασε στο ύψος των 500 δισ. € και άνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και στα ζητήματα της άμεσης κάλυψης των αναγκών της χώρας υπάρχει λύση αφού η Τράπεζα της Ελλάδος, ανεξαρτητοποιημένη από την Ε.Κ.Τ. θα μπορέσει να αποθεματοποιήσει, από το κυκλοφορούν σε ρευστό χαρτονόμισμα (ύψους 40 δισ. €) ένα ποσόν κοντά στα 27 δισ. € και να το χρησιμοποιήσει ως συναλλαγματικό απόθεμα, προκειμένου να καλύψει τις άμεσες ανάγκες σε εισαγωγές.
Αντί λοιπόν, οι επαΐοντες να κινδυνολογούν και να ενσπείρουν τον πανικό, χρήσιμο είναι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την κατάστρωση ενός ενός λεπτομερειακού εναλλακτικού σχεδίου, το οποίο θα οδηγήσει την χώρα σε μια έξοδο από την ευρωζώνη, η οποία μπορεί να προκύψει, εκ των πραγμάτων και πέρα από την θέληση της εντόπιας ελίτ.
Και βασικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι η συγκρότηση μιας ικανής επιτελικής ομάδας, που να μπορέσει να το καταστρώσει αυτό το εναλλακτικό σχέδιο και να το εφαρμόσει, σε όλες του τις λεπτομέρειες.
Και η κατάστρωση αυτού του επιτελικού σχεδίου, που θα ομαλοποιεί την επιστροφή στην δραχμή είναι απαραίτητη, όποια και αν είναι η κυβέρνηση που θα αναδειχθεί - αν αναδειχθεί - από τις κάλπες των βουλευτικών εκλογών της 17/6/2012.
Όλα τα άλλα, που λέει και διαδίδει ο κυρ-Ταμβακάκης, ο κυρ-Ράπανος και η ομάδα τους είναι ανοησίες και δείχνουν το χαμηλό πνευματικό τους επίπεδο και τον βαθμό της δουλικότητας, που τους διακρίνει στην υπηρεσία των συμφερόντων των αφεντικών τους.